“Ik was aan het doodbloeden en hij rookte rustig een sigaretje”

Philip, de man die omwille van een onenigheidje in het verkeer op één been door het leven moet, doet zijn verhaal vanop zijn ziekenhuisbed.

“Na een inhaalmanoeuvre op de E17 probeerden die kerels mij van de weg te rijden”, zo zegt hij in Het Nieuwsblad. “Beiden namen we de afrit Sint-Niklaas en toen we aan de rotonde vlakbij het Waasland Shopping Center moesten stoppen voor het verkeer stapte ik uit. Ik besef nu pas dat ik dat nooit had mogen doen.”

Philip zegt dat hij helemaal geen ruzie wilde: hij wilde enkel de chauffeur van de bestelwagen zijn mening zeggen over zijn ‘van de weg rijgedrag’. “We waren gewoon aan het praten toen ook de passagier van de bestelwagen uitstapte, iets wat ik niet in de gaten had. Hij nam een bosmaaier uit de camionette, startte die en kwam ermee op mij af.”

Terwijl de belager riep “eens zien of je nu nog een grote mond hebt” viel hij aan met het werktuig. Philippe werd geraakt in zijn been en hij viel op de grond.

“Ik heb onmiddellijk op de wonde gedrukt, om het bloeden zoveel mogelijk te stelpen. De bestuurder van de bestelwagen probeerde me te helpen. De dader bleef er echter bij staan en stak rustig een sigaretje op. “Nu heb je niet meer zo’n grote mond he”, zo snauwde hij.”

Philip bloedde heel hevig. ‘Ik heb onmiddellijk zo hard ik kon op de wonde gedrukt om het bloeden zoveel mogelijk te stelpen. Ik besefte dat ik er erg aan toe was. De bestuurder van de bestelwagen zag dat en hielp me zo goed hij kon.’

Het onderbeen van Philip was er zo erg aan toe dat het geamputeerd moest worden. “Ik heb het overleefd, maar mijn leven is om zeep met een been kwijt.”

Toch vindt hij niet dat de dader een lange gevangenisstraf hoeft uit te zitten: “Hij moet vooral beseffen dat zijn gedrag verkeerd was. Maar als ze hem jaren gaan opsluiten, dan is zijn leven ook om zeep en ik ben niet echt uit op wraak.” (SL)