Hooligans kapen onze Pintjesliga en worden niet (of te weinig) gepakt... Maar hoe komt dat toch!?

Je kan er de laatste tijd helaas niet naast kijken: ‘voetbalfans’ die het al te bont maken in het stadion en het verpesten voor andere (echte) fans, spelers en clubs. Sta ons toe om deze heren en dames hieronder ‘hooligans’ te noemen. Dit weekend was het weer twee keer ‘feest’, op Charleroi en op Anderlecht. De hooligans van Charleroi hadden hun actie op voorhand aangekondigd en hielden woord. Niet dat we enig respect hebben voor die oprechtheid. Hun team stond zelfs 1-0 voor tegen KV Mechelen, maar ook dat hield ze niet tegen om het veld te bekogelen met tennisballen en vuurpijlen.

De grote baas van Sporting Charleroi – Mehdi Bayat – was na de match (voor de camera’s) ziedend. Maar op de vraag hoe dit nu verder moet, antwoordde hij: “We kunnen niks doen.” Klopt dat? Kunnen de clubs geen acties ondernemen om de hooligans uit hun stadions te weren? De discussie die momenteel aan de gang is tussen de Pro League en minister Verlinden toont aan dat het een uiterst zware én gevoelige materie is. Bovendien zijn er flink wat elementen die een ‘kordaat ingrijpen’ in de weg staan.

Kans op identificatie? Nul komma nul!

Mocht je het nog niet weten: supporters in een voetbalstadion worden (meestal) gefilmd. Dan is het toch simpel…. Identificeer die hooligans, haal ze eruit en ban ze voor eeuwig uit de stadions. Helaas zul je het zelf ook al wel gezien hebben: die mannen (of vrouwen) hebben vaak hun gezicht bedekt, met een bivakmuts of een of ander carnavalsmasker. Kans op identificatie? Nul komma nul! Een verbod op bivakmutsen, opgenomen in de nieuwe voetbalwet, kan soelaas bieden. De Pro League, de politie en Binnenlandse Zaken zitten echter niet op dezelfde lijn.

De Pro League wil dat de politie zo’n verbod afdwingt, dus de gemaskerde hooligans uit de tribunes halen. Bij de politie klinkt het vooral dat ze dit niet willen doen omdat het tot escalatie zou kunnen leiden. “De ingang en het stadion zijn de verantwoordelijkheid van de clubs”, luidt het. Ook Binnenlandse Zaken vindt dat de politie enkel moeten ingrijpen wanneer er ‘gevaar’ dreigt.

‘In dienst’ van de hooligans

Als je op café aan de toog zit (of gewoon op een stoel) dan hoor wel al eens iemand zich afvragen: “Hoe krijgen die gasten in godsnaam al die spullen mee het stadion in!? Die worden toch gefouilleerd?” Eerste correctie: niet iedereen wordt gefouilleerd. Tweede correctie: het zijn niet per se de hooligans zelf die alles mee naar binnen smokkelen. Stewards hebben sowieso al niet het recht om ‘echt’ te fouilleren, laat staan dat elke toeschouwer aan de beurt komt. Kinderen bijvoorbeeld… Geloof ons vrij, we zouden de minderjarigen die ooit al eens (in opdracht van) een vuurpijl of andere verboden object een stadion hebben binnen gesmokkeld geen eten willen geven.

“Grondige fouillering is heel lastig bij voetbalmatchen”, luidt het bij de politie. “Er is veel volk op hetzelfde moment aan de ingang en drummen en ‘en masse’ binnengaan is een veelbeproefde tactiek van hooligans.” En dan zijn er nog de heren en dames stewards zelf. Die we – voor alle duidelijkheid – hier niet allen over dezelfde kam scheren. Het is een publiek geheim dat stewards in opdracht van hooligans bepaalde voorwerpen in de tribunes ‘verstoppen’, onder stoeltjes bijvoorbeeld. Ook in toiletten, werd ons eens verteld. Hier hebben we dus al meteen enkele antwoorden op de pertinente vraag van de tooghangers.

“We hebben ze nodig, meneer”

Laten we ten slotte nog even terugkomen bij de heer Bayat, die donkerrood van woede voor de camera verscheen na de match tegen KV Mechelen. Hij zei dat hij ‘niets kon doen’. De vraag die je kan stellen is: wil hij iets doen? Niet alleen Bayat, maar ook alle andere clubleiders hebben immers hun ‘harde kern’ nodig voor de vurige sfeer in het stadion. Die sfeer kan beslissen over winst of verlies, en dus ook over centen of geen centen. Een toch wel slappe houding volgens ons, want wordt er niet steeds gezegd dat het om ‘een minderheid’ gaat die de boel verpest voor al de rest? Als je er 10 of 20 buiten gooit – zouden het er zoveel zijn!? – gaat het stadion dan minder daveren?

CEO van de Pro League Loryn Parys stelt het zo: “We hebben in onze stadions nood aan families met kinderen als we willen groeien. Niet aan mensen die het voetbal kapen.” Voetbal een feest, luidt de alom bekende slogan. Precies daar moeten we terug naartoe, want het feest is momenteel net iets te vaak zoek. Voetbal is oorlog, is ook een slogan die alle voetballiefhebbers kennen. Maar de man die de gevleugelde woorden uitsprak, had het over oorlog op het veld. Grinta, passie, drang naar voren! Niet over kinderen die doodsbang onder de jas van hun vader kruipen omdat ze denken dat de wereld aan het vergaan is…

(Intropic: Unsplash)