Het fenomeen van de loverboys werd in 2005 door Laurette Onkelinx nog weggelachen, maar ondertussen is het ook in Vlaanderen doorgedrongen. Een spraakmakende reportage biedt nu inzicht in deze praktijken.
Het begint meestal heel mooi: jongen ontmoet meisje, jongen is lief, jongen geeft cadeautjes en meisje is in de zevende hemel. Maar dan verandert het sprookje in een nachtmerrie: door één of andere drogreden is de loverboy geruïneerd en dan komt de aap uit de mouw: zou het meisje niet wat bij kunnen klussen als prostituée? Vreemd genoeg blijkt de truc nog te werken ook, waarna de loverboy op zoek kan naar een nieuw slachtoffer terwijl de vorige op haar rug geld verdient voor hem. Delegeren, maar dan van de ergste soort.
In België is er bitter weinig onderzoek gedaan naar het fenomeen. Toen Annelies Storms (Spirit) in 2005 een vraag stelde over het fenomeen in het parlement antwoordde toenmalig minister van justitie Laurette Onkelinx dat "op enkele gevallen na niets wijst op het bestaan van loverboy-praktijken in België". Ondertussen zijn we bijna zeven jaar verder en een kleine google-zoekopdracht toont ons veroordelingen in Antwerpen, Assen, Leuven, Turnhout en Brussel. Toch niet zo'n geheel onbekend fenomeen dus.
In Nederland staat men wat verder op dit vlak: zij schetsten een profiel van de daders. Deze zijn in 89 % van de gevallen allochtone Nederlanders, waarvan 37 % Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Hun leeftijd varieert tussen 16 en 30, hebben enkel een middelbare schoolopleiding gehad en zijn vlotte babbelaars die zichzelf kunnen verkopen. Vaak zijn ze al op jonge leeftijd met criminaliteit in aanraking gekomen.
De komst van sociale media en het wijd verspreide internet hebben het de loverboys nog gemakkelijker gemaakt om in contact te komen met potentiële slachtoffers.
De loverboy in deze documentaire vertelde wat zijn verdienste was: 3000 euro per week, waarvan hij 400 euro aan het meisje gaf. En zo had hij er twee. Daar kan je al eens een dikke bak mee kopen… (KA)
Bekijk hier de spraakmakende reportage die Julia Rooke en Caroline Pare draaiden over Ibrahim, een Nederlands-Marokkaanse sociaal werker die Marokkaanse jongeren probeert te sensibiliseren voor het fenomeen:
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties