Onschuldige kleuterjuf 'De Blokkendoos' praat voor het eerst News
Onschuldige kleuterjuf 'De Blokkendoos' praat voor het eerst
News

Onschuldige kleuterjuf 'De Blokkendoos' praat voor het eerst

De Antwerpse Juf Magalie moest zich na een verzonnen aanranding verstoppen of ze zou gevierendeeld worden door woeste haatbaarden en hun gehoofddoekte vrouwen. Meer dan een jaar later is de strijd nog niet gestreden en juf Magalie vertelt voor het eerst haar versie van de feiten.


De Antwerpse school 'De Blokkendoos' was een concentratieschool waar vooral veel moslimleerlingen zaten (was, want tegenwoordig heet de school anders). Alles ging goed, tot één der moeders meende dat juf Magalie aan haar kindje gezeten had. Een shariabroeder maakte er een fantasyverhaaltje van waar zelfs zwarte mannen, schroevendraaiers en honden aan te pas kwamen. Er kwam een onderzoek, maar medisch onderzoek kon geen sporen van aanranding aantonen. Wat er wel naar boven kwam: de geflipte schoolmama, één der 'sisters4sharia', was eerder bij onze noorderburen al gevlucht omdat ze daar door de mand was gevallen na het verzinnen van een soortgelijk verhaal.

De moslimgemeenschap besefte dat hun verhaal niet straf en nu werden alle registers opengetrokken. Er waren plots meer slachtoffertjes: een driejarig jongetje had zelfs een infectie aan zijn piemeltje opgelopen omdat hij gedwongen werd... juf Magalie daar vanonderen te likken. Er werd ook een motief voor de aanrandingen gevonden: “Omdat wij moslim zijn”.

Het onderzoek werd afgerond en juf Magalie bleek onschuldig. De grote onruststoker kreeg echter zelf een (fictieve) gevangenisstraf. Er werd een oproep gedaan om islamitische scholen open te doen. Vier ouders namen een advocaat (met Marokkaanse origine) onder de arm en die vond toch wel een onregelmatigheid in het dossier zeker, waardoor de lijdensweg nog niet gedaan is voor juf Magalie.

In De Standaard vertelt de 24-jarige ex-kleuterjuf haar verhaal. “Op een donderdag riep de directrice me in haar bureau, er was een klacht. Wat er aan de hand is, kwam ik niet te weten. De kinderen over wie het ging, zaten niet bij mij in de klas en ik had ook nooit toezicht gehad over die kinderen. Maar de maandag daarop stonden er plots tien boze vaders aan de ingang. Er stroomden meer ouders toe en mijn collega's geraakten in paniek. De directie besloot dat alle juffen en kleiters naar een ander, rustiger deel van de school moesten. Ik mocht niet mee, want ze durfden me niet door de meute woeste ouders te sturen. Ik moest alleen in mijn klasje blijven, in tranen. De politie heeft me via de achterdeur naar buiten geëscorteerd. Dat ik geen afscheid kon nemen van de kinderen in mijn klasje, vind ik nog altijd het ergste.”

Magalie woont niet meer in Antwerpen, maar in een zorginstelling 'ergens in Vlaanderen'. Daar is ze in therapie: haar leven is om zeep. “Het was mijn droom om voor de klas te staan. Die droom hebben de ouders kapotgemaakt. Ik vrees dat ik door mijn angsten nu een slechte juf zou worden.”

De advocate van Magalie is echter vastbesloten om in de tegenaanval te gaan: “Er was al een kalcht wegens laster en eerroof. Daar komt nu een nieuwe klacht wegens 'lichtzinnige burgerlijke partijstelling' door de allochtone moeders bij. Wij zullen een stevige schadevergoeding eisen. Ze moeten gestraft worden. Het gerecht moet een lijn trekken die aangeeft hoever een mens kan gaan. Wanneer houdt het gerecht zulke mensen tegen? Excuses zijn nu niet meer genoeg.” (SL)

0 claps
0 bezoekers

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties