Syrië: wie vecht er nu eigenlijk tegen wie en waarom?

In Syrië wordt er onthoofd, met bommen gegooid en mensen van het dak gezwierd. Wie doet er nu eigenlijk wie geweld aan, en waarom? Omdat de meeste mensen het allemaal niet meer goed weten, zetten wij alles nog eens op een rijtje.

De Arabische Lente

Die begon in Tunesië, met een straatverkoper die zichzelf in lichterlaaie zette uit protest tegen de autoritaire, corrupte regering. Al snel werd het een heus volksprotest dat zelfs oversloeg naar omringende landen. Half maart 2011 is 't ook koekenbak in Syrië.

In landen als Tunesië en Egypte hadden de protesteerders succes: de gehate dictators werden simpelweg afgezet. In Syrië werd het echter hard tegen hard: Bashar al-Assad was niet van plan zijn dictatorspostje te verlaten en reageerde met grof geweld. Burgers die het aandurfden te protesteren, werden door het Syrische leger morsdood geschoten. Betogingen ontaardden uiteindelijk in veldslagen tussen aanhangers en tegenstanders van Assad.

Hoe het oorlog werd

Er was dus het leger van Assad dat keihard tegen demonstranten inging. Maar omdat er steeds militairen meer overliepen van het regeringsleger naar de zogenaamde rebellen, werd de strijd alsmaar harder. Die rebellen kregen ook nog eens vele bondgenoten die af wilden van Assad (het westen, Turkije, Qatar en Saoedi-Arabië), waarvan sommigen de rebellen voorzagen van geld en wapens. Wat dus begon als een hoopje demonstranten, groeide stilaan uit tot een heus leger. De strijd tussen Assad-aanhangers en zij die hem weg wilden om een democratisch Syrië op te bouwen, barstte in alle hevigheid los.

De extremisten

Dan waren er ook nog enkele grapjurken die de burgeroorlog zagen als een 'jihad'. Zij begonnen zowel tegen het Syrische leger als tegen de rebellen te vechten als zijnde de strijd van de islam tegen de ongelovigen. Volgens hen moest de sharia er ingevoerd worden. Wat in het begin werd afgedaan als een groepje knotsgekke clowns, kreeg echter veel bijval van buitenlandse (waaronder heel wat Belgische) moslims en terwijl iedereen met de mond vol tanden toekeek, groeide deze bende shariamannen uit tot een goed georganiseerd leger van hun zelfverklaarde Islamitische Staat.

Intussen zijn de heerschappen van de Islamitische Staat bijlange niet meer de enige extremisten die vriend en vijand van Assad een kopje kleiner maakt. Kwamen zich nog moeien in de regio: het Islamitisch Front en Nusra bijvoorbeeld. Er zijn ook nog een aantal andere jihadische groeperingen waar geen naam op te kleven valt. Dagelijks worden er zo'n shariagroepen opgeheven en nieuwe opgericht namelijk. Of ze sluiten zich aan bij een andere.

De Koerden

De Koerden zijn zo'n 36 miljoen mensen die wel hun eigen cultuur en hun eigen taal hebben, maar geen eigen land. Ze leven verspreid over Turkije, Irak, Iran en Syrië. Ze vechten zowel tegen Assad als tegen zijn tegenstanders. Ze vechten eigenlijk gewoon voor zichzelf, hun autonomie en al het even kan een stukje land.

De Russen

Intussen zijn ook de Russen zich gaan moeien in de strijd. President Poetin had daar een goeie reden voor: er zitten volgens hem héél veel Russen die zich aangesloten hebben bij de Islamitische Staat en hij mag er niet aan denken dat die op een dag terug naar Rusland komen. Uitroeien die handel in Syrië, dus. Poetin zegt enkel de Islamitische Staat te bestoken met bommen en raketten, maar het westen verdenkt hem ervan tegen iedereen te strijden die tegen Assad is. Rusland en Syrië zijn namelijk als sinds de Koude Oorlog dikke vriendjes en bovendien bevoorraadt Rusland het leger van Assad al een tijdje met wapens en munitie.

Samengevat

Wie er nu tegen wie vecht in enkele lijnen samenvatten is niet eenvoudig, maar wij doen een poging.

Assad schiet met scherp en gooit af en toe brandbommen op de 'rebellen'. Hij krijgt hierbij de hulp van Iran en Hezbollah en waarschijnlijk ook van Rusland. De Verenigde Staten, het westen en de golfstaten willen Assad weg. Zij doen dat door het Vrije Syrische Leger (de tegenstanders van Assad) te voorzien van wapens en trainingen. Tegelijk vecht iedereen ook nog eens tegen de heerschappen van de Islamitische Staat.

Om het allemaal nog een beetje ingewikkelder te maken, vechten sommige bondgenoten ook nog tegen elkanders kameraden. Turkije is bijvoorbeeld bondgenoot van de Verenigde Staten en het westen in de strijd tegen Assad. Turkije bombardeert verder ook wel een heel klein beetje de IS, maar vooral de door hen gehate Koerden. Die dan weer vijanden zijn van Assad, maar vrienden van Amerika... (SL)