"We krijgen slaag omdat we flikken zijn"

We wisten al dat het erg was, maar we hadden er geen benul van dat het zo erg was. De Brusselse flikken zijn soms zelfs in hun vrije tijd, wanneer ze in burger zijn, wandelende boksballen.

Straffe toeren die we vandaag in De Standaard lezen. Zes Brusselse agenten doen er hun uitleg over het toenemende geweld in bepaalde Brusselse wijken. Dat ze tijdens hun werkuren wel eens in de val gelokt worden om als boksbal te fungeren wisten we al, maar nu blijkt dat ze ook buiten hun werkuren op hun hoede moeten zijn.

“Onze vrijheid is erg beperkt”, zo legt een agent uit. “Je neemt niet zomaar de tram, je gaat niet zomaar naar de cinema. Ik ben samen met mijn vriendin eens een keertje naar de Zuidkermis geweest. Het blijft bij die één keer. “Ah, meneer de flik. De wereld is toch klein, he meneer de flik?” Bedreigend, terwijl je schouder aan schouder door de massa schuifelt.”

Zelfs undercoveragenten, zij die nooit of nooit in het blauw op straat komen, worden afgelapt omdat ze herkend worden. Agenten die nachtdienst hebben gehad en met de trein terug naar huis gaan, lopen minstens met drie naar het station. Alleen is te gevaarlijk.
“Ook waren er verschillende agenten die tijdens hun vrije tijd een avondje samen naar de cinema gingen. In de Kinepolis werden ze herkend en ze kregen ervan langs. Eén van hen is daardoor levenslang gedeeltelijk arbeidsongeschikt”.

En de Marokkaanse flikken? Die krijgen het nog erger te verduren. Dat zijn volgens de krapuultjes de verraders. Eén van ‘hen’ is bij de vijand, en die moet er aan geloven. (SL)