Zes Marokkaantjes slaan kersverse papa voor de lol in elkaar

Zondagochtend werd Glenn zwaar toegetakeld door zes Marokkaantjes. Zomaar, want om de poen was het hen niet te doen: Glenns portefeuille bleef onaangeroerd. “Voor hetzelfde geld was mijn pasgeboren kindje vaderloos”, zo zegt hij.

Twee weken nadat in de koekenstad een jongeman voor de lol werd in elkaar geslagen door negentien Polen, moest Glenn het nu ontgelden bij zes Marokkanen.
Glenn werd drie weken geleden vader en vond afgelopen weekend de tijd om dat te gaan vieren met enkele vrienden. Ze gingen in Antwerpen op café en rond vijf uur in de ochtend wandelde hij door de Kloosterstraat, nochtans gelegen in één van de betere buurten van ’t stad.

“Aan de overkant van de straat liepen zes jongeren van Marokkaanse afkomst”, zo steekt Glenn van wal in HLN. “Toen ze me opmerkten staken ze snel over en ze spraken me aan. ‘Waarom ik aan het wandelen was’, of zoiets. Ik had hen niet goed verstaan dus ik vroeg wat ze bedoelden. Het antwoord waren twee harde vuistslagen in m’n gezicht. Ik hoorde gelach, viel op de grond en kreeg toen schoppen in mijn gezicht, waarna het licht uiting.”

Glenn was er erg aan toe. Een wonde waaruit het bloed gutste boven zijn oog, een gekloven lip en een zware hersenschudding. “Het was gewoon voor de lol en geen overval. Mijn portefeuille, waar nog geld in zat, interesseerde die kerels niet. Eén verkeerde trap en ik had dood kunnen zijn.”

Gui Deboutte van KU leven heeft er zijn gedacht over in dezelfde krant. “Wat er de laatste weken gebeurt, is uiterst verontrustend. De daders van dit soort geweld zijn meestal minderjarige jongeren, niet zelden van allochtone origine.”

Een oplossing is er volgens Gui niet meteen: “Er zitten nogal wat individuen in onze steden waar niks meer mee aan te vangen is. Geen werk, geen perspectief en geen voeling met onze maatschappij en dus zoeken ze maar een andere manier om hun macht te laten zien. Spijt kennen ze niet en ze kiezen de weg van de minste weerstand: een sterke kerel hoeft niet te veel te vrezen.” (SL)