Zware criminelen ten vroegste vrij na helft van straf

Over het principe dat de voorwaardelijke invrijheidstelling wordt verstrengd, is het kernkabinet het gisteren eens geraakt. Over de niet-samendrukbare straffen lijkt er veel minder eensgezindheid te bestaan. Donderdag komen de topministers weer samen.

Haast zeker wordt donderdag - en misschien vrijdag al in de ministerraad - beslist dat zwaar veroordeelden (straffen van 30 jaar en levenslang) in de toekomst ten vroegste na de helft van hun straf kunnen vrijkomen.

Nu is dat een derde. Voor recidivisten wordt de termijn opgetrokken van twee derde naar drie vierde van de straf. Het begrip ‘recidivisme’ wordt ook uitgebreid, zodat iemand als bijvoorbeeld Michelle Martin langer zou moeten zitten.

Er zijn echter nog technische knelpunten. Wat doe je bijvoorbeeld met zwaar veroordeelden uit het verleden die op het punt staan vrij te komen na een derde van hun straf? Geldt de nieuwe wet ook retroactief, of alleen voor de toekomst?

Een vraag is ook of de slachtoffers een stem krijgen bij de discussie of iemand vervroegd wordt vrijgelaten. En dan is er nog de kwestie van de ‘beveilingsperiode’, de zogeheten niet-samendrukbare straffen. Die moet de rechter de mogelijkheid geven te bepalen welk deel van de door hem uitgesproken straf minstens moet worden uitgezeten.

Vooral het cdH ligt hiervoor dwars. “Dat staat niet in het regeerakkoord”, zei vicepremier Joëlle Milquet gisteren. Zij staat daarmee lijnrecht tegenover de MR van Charles Michel. Het is onwaarschijnlijk dat het kernkabinet er morgen uitgeraakt.

PG