Hoera voor lekkere kontjes XXV

Vandaag krijgt u, voor de vijfentwintigste keer, uw portie welgevormde achterwerken om de week op een aangename manier mee te beginnen. Een onbekende Vlaming waarvan ik me thans de naam niet meer kan herinneren, zei dan ook: "Two cunts or three cunts, that's the question", ik heb nooit geweten wat de arme man ermee bedoeld heeft. Want arm, dat was hij: hij had nog niet eens geld om de benzinetank van zijn Bentley Mulsanne Turbo te vullen. Dus reisde hij maar met De Lijn. Op een dag verkocht hij zijn Bentley voor 6.850 euro. "Dat is een lage prijs", zo hoor ik u nu denken, maar zo'n lelijke Bentley met een lege benzinetank, daar zit niemand op te wachten en dus mocht Wilfried, want nu plots schiet zijn naam me weer te binnen, al lang blij zijn dat een dikke Limburger met een patatneus überhaupt nog 6.850 euro wilde geven voor zijn Britse tank. Enfin, met een deel van dat geld kocht Wilfried een Fiat Barchetta uit 1997. Een zwarte, met zeer weinig kilometers op de teller. Maar net toen hij bij zijn verzekeringsagent zat, die een zakkenvuller eerste klas was, om de Fiat te verzekeren, ook tegen diefstal, glasbreuk en zo van die zaken, werd zijn Fiat gestolen. De buurman van Wilfried die alles had zien gebeuren, vertelde dat de dader een magere Pool was. "Al kan het ook een gezette Roemeen geweest zijn", zo ging hij verder. "Mijn ogen laten het de laatste tijd wel eens afweten."

Enfin, later die dag ging ik samen met Roger op café, want hij moest zijn zinnen wat verzetten. Na zijn zevende Duvel, wees hij naar het achterste van Toekta, de dienster van café Khan Kluay in de Antwerpse Van Arteveldestraat. Hij lalde: "Two cunts or three cuntgs, that's the question!"