Kamping Kitsch, u was weer geweldig! (Inclusief foto's: deel 1)

Waarom Clint nooit eerder aanwezig was op Kamping Kitsch, is een vraag die niemand kan beantwoorden. Ook Clint zelf niet. Het is een beetje hetzelfde als vragen aan een poetsvrouw wanneer ze laatst de stofzuiger afstofte. Iedereen gaat er vanuit dat dat gebeurt, maar eigenlijk gebeurt dat nooit.

Maar dit jaar was het anders! Onder een hoogstaande zon en diepblauwe hemel zakten we zaterdag af naar Aalbeke (Kortrijk) alwaar het aller-foutste feest van het land zou aanvangen. We kenden Kamping Kitsch van de zwoele aftermovies en de vele foto’s die circuleren op het net maar wat het nu precies zou zijn in het echt, daar hadden we ’t raden naar.

Het eerste dat we willen doen is enkele dagen ziekteverlof aanvragen bij onze hoofdredacteur. Omdat… Een brein zoveel tegelijk nooit kan verwerken. Vergelijk het met een filter achter je ogen. Je netvlies krijgt beelden binnen en de filter sorteert de beelden en plaatst deze in de juiste hokjes in het brein. Maar de filter laat het afweten. Het weet ook niet meer in welk vakje wat moet worden gestopt. Er komt te veel binnen. En te snel.

Want waar je ook kijkt, zie je zaken waarvan je denkt ‘wtf?’ Onze fotograaf heeft vermoedelijk een marathon gelopen om alles zoveel mogelijk in beeld te krijgen: Foute kleding, mooie kontjes, strakke topjes over leuke borstjes, netkousjes, foute attributen,… Er komt gewoon geen einde aan.

En niet dat het echt nodig is voor de animatie maar er staan ook nog eens twee podia. Op de mainstage laten vooral artiesten zich van hun beste kant zien, in de spoiler-room zijn het de dj’s die er van jetje geven. En naast het podium staat een bed alwaar je met je favoriete artiest de lakens kan delen en je krijgt meteen een leuke foto mee als herinnering.

Daar tussen heb je nog een muilwedstrijd, een vibratorrace, een zuipwedstrijd, een drinkwedstrijd, een miss-wet-t-shirt-contest…

Snap je dat onze filter het laat afweten? We zijn ook maar mensen van vlees en bloed. Het is te veel.

Heel dit gebeuren wordt dit jaar aan elkaar gepraat door Gunther Lamoot. Het interview start gewoon en hij vertelt dat een vriend van hem in de organisatie zit en langs die weg werd gevraagd om de presentatie op zich te nemen. ‘Zo kom ik nog eens buiten,’ laat hij optekenen en plots wordt mijn oor uitgelekt door Mr Lamoot. Einde interview. Maar wel ferm gelachen.

Rapper Sjors vraagt zich af wat hij eigenlijk komt doen op dit foute feest. Het gehele concept blijft heel vaag voor hem. “Zanger Rinus komt hier optreden, maar die is echt fout. Waarom vragen ze mij hier dan ook? Ik ben toch niet fout? Ik maak nu mooie rap met mooie teksten en mooie videoclips. Toch?” “Klopt, Sjors, ga nu straks gewoon je ding doen on stage en denk maar dat die gekke Belgen heel gekke feestjes organiseren.”

Zanger Rinus zat zonet vijf en een half uur in de wagen om in Aalbeke te geraken. Hij kent het feest, trad al meer op op Kamping Kitsch en vindt het allemaal prima. Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat hij, net als zijn Romana, liever thuis was gebleven en dat het vooral zijn entourage is die blij is dat ze het eindelijk hebben gehaald. Maar on stage doet hij wat van hem wordt verwacht: Ambiance en polonaise op het terrein! Onze indruk bleek vals, Rinus amuseert zich ten volle en het publiek amuseert zich lekker mee! Vermoedelijk had hij bij aankomst het gewoon even gehad met al die uren in de wagen te zitten bij 36°C, maar daar merk je niets meer van on stage.

Hot Marijke komt ook langs. In een kleedje, als ware het Marilyn Monroe, komt ze de stoffige weide opgesloft, maar het sloffen is snel weg eens ze haar schoenen met hakken aan heeft. Ze bestijgt het podium, geeft een acte de présance, drinkt wat water en duikt het bed in. Honderden mannen en vrouwen duiken twee per twee ook het bed in, graaien naar haar boezem, laten hun lichaam signeren, muilen alsof hun leven ervan afhangt en gaan terug de weide op met een al dan niet gehandtekende foto als souvenir.

De filter tussen ogen en brein knettert.

We vragen John Noseda, hoofdorganisator, even of hij tevreden is van deze editie en hij stemt knikkend in. Interviewen wij nu serieus een hoofdorganisator in enkel een foute zwembroek, waar zijn walkietalkie en dergelijke aanhangt? Jups! Hij liet zonet zijn edele delen signeren door Hot Marijke en gaat enkele dwergen groeten die ook deel uitmaken van de entourage in de backstage. We vragen dan maar aan Daphné, de rechterhand van John, hoe alles verloopt. “De organisatie is tevreden ja. Geen incidenten, leuke locatie en massale opkomst. Daarbij het mooie weer en allemaal lachende gezichten, wat kunnen we meer wensen?” En gelijk heeft ze. We kijken eens rondom ons en.. wat kunnen ze meer verwachten? Het rondom ons kijken hadden we beter niet gedaan, want daar hapert onze filter weer.

Kamping Kitsch is een feest. Een eindeloos durend feest. Met een blijvende stroom aan leuke gebeurtenissen. Volgens de lezers van HLN moesten ze ‘ons allemaal in de eerste linie zetten als er nog eens een oorlog uitbreekt. We hebben geen normbesef, geen zelfrespect, we zijn marginaal en vuiligheid.’ Maar toch vinden we het hier leuk!

Wie het duidelijk ook leuk vond, was Vincent Van Quickenborne, burgervader van de stad Kortrijk. Hij is een graag geziene man in zijn stad, dat zie je bvb aan hoe mensen ‘Quickie’ naar hem roepen, in zijn rug springen, hij tegen de vlakte gaat en de mensen op zijn rug hem aanmoedigen zijn armspieren te gebruiken om weer recht te geraken. En tussen dat schouwspel in vraagt hij vriendelijk om geen compromitterende foto’s te nemen, wat we (beleefd zoals we zijn) dan ook niet doen. We vragen hem nog voor een kort interview maar dat kan niet meer. Slachtoffer van zijn eigen sociaal zijn, wat een burgervader lijden kan! We probeerden hem meermaals te bereiken vandaag, maandag 29/08, om zijn visie te krijgen op dit soort evenementen maar kregen helaas geen gehoor. Na Alcatraz, het metal-festival, is Kamping Kitsch nu het tweede groot festival dat hij naar Kortrijk brengt. In het dorp (we sliepen op hotel) hoor je daar zowel positieve als negatieve reacties op. Jammer dat we hem daarover niets konden vragen.

We zitten hier vandaag allemaal te puffen op de redactie en noteren, nog ruikend naar goedkoop parfum, alvast volgend jaar Kamping kitsch in ons agenda. Want daar is het leven goed. Dat wordt knokken volgend jaar als er moet beslist worden welke redacteurs naar ginder mogen. Maar ondergetekende stuurt vanaf nu wekelijks bloemen en alcohol naar John en Daphné (op kosten van Clint natuurlijk). Die persaccreditaties 2017 zijn voor mij! (AVP)

Alle foto's zijn en blijven eigendom van Antoine B. Photography. Foto's delen voor eigen gebruik is toegelaten maar voor professioneel gebruik is schriftelijke toestemming nodig van de fotograaf!