Review: Suicide Squad: Kill the Justice League – Niet wat we gewend zijn van Rocksteady Games

Rocksteady Games, een studio die drie van de beste superhero-games ooit gemaakt had opgeleverd, was jarenlang nergens te bekennen. Batman Arkham Knight is een game uit 2015, dat is 9 jaar geleden. Sindsdien heeft deze studio opmerkelijk genoeg niets opgeleverd. Daar is nu verandering in gekomen met de game Suicide Squad: Kill the Justice league. Of deze game jouw tijd en geld waard is, lees je in deze review.

Jagen op oude helden

Suicide Squad: Kill the Justice league speelt zich af in hetzelfde universum als de Batman Arkham-trilogie. In plaats van Arkham City gaan we nu naar Metropolis, het thuis van Superman en de Justice League. Het verhaal begint in de gevangenis Arkam Asylum waar de Suicide Squad bestaande uit de vier criminelen Harley Quinn, King Shark, Captain Boomerang en Deathshot, een onmogelijke opdracht krijgen van Amanda Waller, de directeur van geheime organisatie A.R.G.U.S.

Amanda Waller geeft de vier de optie om direct te sterven door een ingeplante chip of om de onmogelijke opdracht aan te nemen om de Justice League uit te schakelen. De helden Batman, The Flash, Green Lantern en Superman zijn namelijk schurken geworden doordat de Alien Brainiac hen heeft gehersenspoeld. De beschermers van onze planeet zijn nu de grootste bedreigingen geworden. De stad Metropolis is voor 99% in handen van Brainiac. Vrijwel alle inwoners zijn versteend of getransformeerd in monsters.

De Suicide Squad die door Amanda Waller, Task Force X wordt genoemd, wordt gestuurd naar een post-apocalyptische Metropolis, een open wereld waar monsters het voor het zeggen hebben en Brainiacs gigantische schip met lange klauwen in de lucht is te zien. Eén voor één moet je proberen om de leden van de Justice League uit te schakelen en het uiteindelijk opnemen tegen de meesterbrein Brainiac.

Onvoorspelbaar verhaal

Als je denkt dat je het verhaal van Suicide Squad: Kill the Justice League kan voorspellen, dan heb je het flink mis. Dit is geen standaard dc-comics verhaal waar de helden worden gered en alles aan het einde goedkomt. Je moet zoals de titel aangeeft, echt de Justice League vermoorden. Deze game heeft schokkende beelden, niet iedere DC of Arkham-fan zal dit even goed waarderen. Rocksteady heeft daarmee enorm veel risico genomen. Deze vier criminelen gaan namelijk heel schokkend om met iconische helden.

Heel bevredigend of goed geschreven vonden wij het verhaal helaas niet. Geen één moment probeert Amanda Waller of de Suicide Squad te denken aan een cure. Het verhaal zou naar onze mening sterker zijn als we ook de goede kanten van de Justice League op bepaalde momenten konden zien. Een innerlijke strijd waar de host vecht tegen de corruptie van Brainiac. Helaas is dit niet het geval, we moeten maar accepteren dat de Justice League niet te redden is. Wat ons betreft was het beter geweest om geen link te maken met de Batman Arkham-games. De gebeurtenissen uit deze game staan recht tegenover alles wat Batman had gedaan in de Arkham-trilogie.

Het acteerwerk, de kwaliteit van de cutscenes en designs zijn wel bijzonder goed gedaan. De krankzinnige Harley Quinn en Captain Boomerang, worden heel goed neergezet door Tara Strong en Daniel Lapaine. King Shark’s persoonlijkheid lijkt veel weg te hebben van Drax uit Guardians of the Galaxy. Shark komt vaak met de bizarre opmerkingen. Deathshot lijkt de meest normale persoon uit de vier, met een sterke motivatie om zijn dochter weer te kunnen zien. Het zijn de momenten waar de Suicide Squad een interactie heeft met de individuele leden, waar wij het meest van hebben genoten in de pakweg 10 uur dat je bezig bent met de main story. Recent overleden acteur Kevin Conroy heeft overigens geweldig werk afgeleverd als de laatste keer de stem van Batman.

Schiet lekker

De gameplay van Suicide Squad: Kill the Justice League komt ook niet in de buurt van het eerdere werk van Rocksteady Games. Waar je in de Batman Arkham-games echt het gevoel had dat je Batman was, speel je hier een looter shooter maar dan als één van de vier leden van Taskforce X. Alle personages beschikken hier over wapens. Denk aan pistolen, machinegeweren, shotguns en snipers. De gunplay voelt goed aan, maar omdat er een nadruk is op het schieten, voelen de personages niet heel veel anders van elkaar. Of je nu speelt als Captain Boomerang of King Shark, wat je doet is hetzelfde namelijk schieten met een wapen op Brainiac’s monsters.

Dit is een probleem, want in een live service game met iconische personages, moet ieder personage eigenlijk uniek aanvoelen, dat is hier wat betreft combat niet het geval. Melee combat had dit probleem kunnen oplossen, want in de Arkham-games voelde melee met een Cat Woman of een Nightwing, geheel anders aan dan Batman. Hier is er enkel een melee-button die je eigenlijk enkel gebruikt om armor van een vijand te breken en monsters de lucht in te slaan zodat je erop kan schieten.

Traversal over de open wereld voelt wel per personage uniek aan. Dit is weer heel goed gedaan door Rocksteady. Zo steelt Harley de drone en grapling gun van Batman. Hiermee kan zij bijna als een Spider-Man door Metropolis slingeren. Deathshot steelt een jet pack waarmee hij kan vliegen. Captain Boomerang steelt een speedforce handschoen waarmee hij bijna als een The Flash kan dashen. King Shark gebruikt zijn massieve spieren om naar lange afstanden te springen. Wat betreft springen en klauteren in de stad, voelt ieder personage wel heel anders van elkaar.

Dezelfde missies opnieuw

Veel minder indrukwekkend is wat je doet in de missies in Suicide Squad: Kill the Justice League. Vanaf het eerste minuut tot de end credits ben je namelijk enkel aan het schieten. Iedere missie is: schiet een hoeveelheid vijanden. De ene keer is het om een Poison Ivy plant te redden, de andere keer is het om een charger op te laden of enkele survivors uit gevaar te redden. De gameplay loop van deze game is simpel samen te vatten in: springen over daken om op vijanden te schieten. Het is letterlijk enkel op daken, want er zijn geen lineaire missies zoals in de Batman Arkham-games. Omdat de Suicide Squad altijd met vier personen naast elkaar staan, zijn verhaalgedreven lineaire levels in kleinere omgevingen lastiger in elkaar te zetten. Rocksteady heeft daarom maar besloten om enkel bepaalde cutscenes binnen deuren af te laten spelen. De gameplay doe je alleen op daken en heel af en toe op straten. De meeste objectives zijn op daken en vijanden spawnen ook op hoge gebieden.

De baasgevechten tegen de Justice League hadden episch moeten zijn. Dat zou je verwachten, maar ook deze zijn niets meer dan schieten op daken. In plaats van op monsters schieten, moet je dan je magazijn leegmaken op een The Flash of een Superman. Deze twee gevechten voelen bijna hetzelfde aan, wat bizar is. Fans hebben 9 jaar moeten wachten op deze game en een gevecht tegen The Flash is niet heel anders dan een gevecht tegen Superman.

De gameplay loop van Suicide Squad: Kill the Justice League is jammer genoeg heel repetitief en wordt snel eentonig. Indien je speelt met drie online vrienden, kan het iets leuker worden omdat je dan missies iets strategischer kan aanpakken, maar heel veel opties buiten het schieten en nog meer schieten is er niet.

Endgame

Suicide Squad: Kill the Justice League is een live service game. Nadat je het verhaal hebt voltooid kan je extreme missies doen om de beste gear te verzamelen. Hier vecht je dan tegen monsters die dodelijker zijn en zijn de mission objectives een stuk lastiger. De moeilijkste missies kunnen je wapens in de Bane Infamy Sets opleveren. Nadat wij 10 uur lang zaten te schieten en schieten hebben we enkele Incursion Missies gedaan, maar omdat je hier ook weer hetzelfde doet, waren wij snel klaar. Buiten het verzamelen van nog betere gear is er momenteel niets te doen.

Gelukkig is er wel iets om naar uit te kijken, want Rocksteady heeft vier seizoenen aan content beloofd. Ieder seizoen komt met gratis nieuwe story missies, maar ook een nieuw speelbaar personage. Seizoen 1 draait om The Joker, maar dan uit een alternatief universum waar hij lid was van Taskforce X. De interactie tussen Harley Quinn en The Joker, is iets waar wij wel naar uitkijken. Alleen voor de story gaan wij de aankomende seizoenen wel spelen.

Visueel prachtig

Hoewel de gameplay loop en de story veel te wensen overlaat, is de presentatie wel top zoals je zou verwachten van een Rocksteady game. Metropolis ziet er behoorlijk goed uit in de ochtend of in de nacht met de grijs paarse klauwen van Brainiac over de stad. Metropolis bevat ook heel veel coole easter eggs en verwijzingen naar de Justice League, alleen is het jammer dat er weinig te doen is buiten het schieten op monsters.

Personages zien er ook heel goed uit met enorm veel detail. Zo kan je alle individuele littekens van King Shark zien op zijn lichaam. De Justice League ziet er ook bijzonder goed uit. Batman heeft zijn iconische suit uit de Arkham-series aan. Wonder Woman heeft er nog nooit zo goed uitgezien in een videogame. Vooral de gezichtsuitdrukkingen zijn buitengewoon indrukwekkend. Iets wat we zien in een triple A-game van Sony zoals een God of War of The Last of Us.

Dat de game meerdere keren is uitgesteld, is ongetwijfeld goed geweest voor de polish van Suicide Squad: Kill the Justice League. Wij zijn geen bug, crash of glitch tegengekomen. Enkel bij het finale baasgevecht, kregen we heel kort te maken met framedrops op de PlayStation 5. Voor de rest is het wat betreft grafische en technische staat, meer dan goed.

Conclusie

Suicide Squad: Kill the Justice League is helaas niet het 9 jaar wachten waard geweest. Op papier lijkt dit een goed idee om vier criminelen het te laten opnemen tegen helden, maar de uitwerking is helaas niet zo goed. De cutscenes, graphics en gezichtsanimaties zijn indrukwekkend, maar het schrijfwerk weer niet. Het verhaal is schokkend om schokkend te zijn. De gameplay loop wordt snel repetitief. De gunplay is goed, maar omdat je de hele tijd hetzelfde doet, wordt het snel minder interessant. De vier speelbare personages voelen op traversal na, niet uniek genoeg van elkaar. Metropolis is een prachtige open wereld, maar er is nauwelijks wat te doen buiten het schieten op monsters op daken. De baasgevechten hadden episch moeten zijn, maar ook hier doe je niets anders dan schieten.

Kortom, Suicide Squad: Kill the Justice League is zeker geen slechte game, maar het komt niet in de buurt van de voorgaande projecten van Rocksteady. De lancering van seizoenen, kan het iets interessanter maken, maar het is maar de vraag of uitgever Warner Bros. Games, geld gaat blijven investeren in dit project.