Stationsromannetjes leggen de lat te hoog.

Redders op een wit paard, stomende passie tussen dokters en verpleegsters, romantiek, passie, lust. Je kan het allemaal vinden in de “stationsromannetjes”. Niets mis mee zou je kunnen denken en inderdaad dat zou het ook moeten zijn, ware het niet dat de vrouwelijke lezers dezelfde passie en romantiek verwachten in hun eigen relatie.De Britse TV-psychologe Susan Quilliam zegt dat vele problemen die zij tegenkomt in ziekenhuizen en tijdens haar consultaties te wijten zijn aan romantische fictie. Het genre van stationsromannetjes is de laatste jaren al wel geëvolueerd, zo geeft het al een veel zelfbewuster vrouwenbeeld weer dan enkele tientallen jaren geleden. Toch blijft in het genre een sterke realiteitsvlucht, perfectionisme en idealisering merkbaar.

Quilliam ziet ook een probleem in de beschrijving van seks in de romantische literatuur. Ze haalt een studie aan, die vaststelt dat slechts één op de tien liefdesromans het gebruik van condooms beschrijft. Zelfs dan zou de heldin afzien van een condoom, om zich "dichter" bij haar partner te voelen. "Zulke boodschappen zijn het omgekeerde van wat we aanbevelen", schrijft Quilliam in het licht van veilig geslachtsverkeer en familieplanning. Geef haar liever een kookboek voor dummies om te lezen en je zal zien dat je al haar dromen waar kan maken. (JD)