INTERVIEW: Shaggy: "Zolang Jamaica mij respecteert ben ik tevreden"

Shaggy, the one and only Mister Boombastic, streek op maandag 20 juli neer in Antwerpen. Zijn nieuwe single, Fly High, werd meteen gebombardeerd tot de zomerhit van 2009 en wij wilden wel eens weten wat dat doet met 's mans ego. Niet veel, zo blijkt, want Shaggy blijft met zijn twee voeten op de grond staan. We legden hem vlak voor zijn optreden in Nanno even op de rooster.

Het is een tijdje geleden dat we van je gehoord hebben. Wat heb je de laatste jaren gedaan?

SHAGGY: “Twee jaar geleden heb ik mijn laatste nummer 1-hit op de markt gebracht, Feel The Rush, en sindsdien ben ik bijna constant op tournee geweest.”

En nu ben je terug met Fly High. Is dit je grote comeback?

SHAGGY: “Ik ben nooit weggeweest! Ik ben gewoon vooral bezig geweest met wat ik wilde doen. Ik wilde meer creatieve vrijheid en ik heb mij daarom meer geconcentreerd op underground-werk. Ik ben vorig jaar trouwens genomineerd geweest voor een Grammy voor mijn album Intoxication en ik heb met het album dertien weken op nummer 1 gestaan in de Caraïbische charts. Het klopt wel dat ik twee jaar geen echte mainstream heb gebracht, maar dat wil niet zeggen dat ik moet terugkomen.”

“Ik was het eigenlijk gewoon beu dat mannen in pakken mij commandeerden. Ik kon mijn eigen artistieke creativiteit niet meer naar boven laten komen en dat begon tegen te steken. Daarom ben ik onafhankelijk beginnen werken. Ik ben uiteindelijk in de muziekbranche gestapt omdat ik mijn muziek wilde maken en niet de muziek die iemand anders wil horen.”

Je hebt genoeg van de mannen in maatpak, zeg je. Is zelf de controle hebben zo belangrijk voor jou?

SHAGGY: “Ja, uiteraard. Ik wil de controle hebben zodat ik alles op mijn manier kan doen. Je kan een album maken dat je echt naar de top brengt, maar als je er zelf niets aan gedaan hebt en zelf geen inspraak gehad hebt, ben je dan tevreden? Ik wil iets verwezenlijken waar ik zelf honderd procent achter sta.”

“Ik heb al elke mogelijke award gekregen die je kan krijgen en op zich is dat inderdaad een mooie verwezenlijking, maar daar werk ik niet voor. Mijn grootmoeder zei ooit tegen mij ‘Never work for the awards, work for the rewards’, en dat is echt een levenswijsheid die ik meedraag. Ik ben gewoon blij dat de mensen mijn muziek appreciëren en dat ik nog steeds de wereld kan rondreizen om mijn muziek te brengen. Na al die jaren ben ik op reggaegebied nog steeds de man waarmee andere artiesten rekening moeten houden en dat is belangrijk. Ik sta er nog steeds!”

Als artiest word je ook in je thuisland Jamaica meer dan geapprecieerd. Ze durven daar zelfs zeggen dat je de volgende Bob Marley bent. Voel je de druk al?

SHAGGY: (lacht) “Er zal nooit een tweede Bob Marley zijn. Die man was uniek, one of a kind! Hij heeft mij beïnvloed en dankzij hem ben ik de persoon geworden die ik vandaag ben. Dankzij hem doe ik ook aan liefdadigheid, hij heeft ons allemaal laten inzien hoe belangrijk het is om niet alleen met jezelf bezig te zijn.”

Hoe belangrijk is dat respect in Jamaica voor jou?

SHAGGY: (denkt na) “Heel belangrijk. Toen ik echt mainstream-succes had met Angel en It Wasn’t Me kreeg ik redelijk weinig erkenning in eigen land. Ze waren wel fier, maar om een of andere reden vroegen ze mij nooit als headliner op festivals. Het is niet omdat je wereldwijd op 1 staat in de popcharts dat je respect krijgt in Jamaica en dat vond ik toen wel spijtig. Het heeft mij doen beseffen dat ik opnieuw naar mijn roots moest terugkeren. Dat is de reden waarom ik mijn rug even naar de mainstream gekeerd heb. Het respect van mijn landgenoten is ongelooflijk belangrijk. Ik heb trouwens niet zo lang geleden een Order of Distinction gekregen van de Jamaicaanse overheid. Die erkenning is geweldig, want die geven ze normaal alleen aan dode of oude mensen. (lacht)”

“Het liefst van al zou ik natuurlijk respect en erkenning willen krijgen over de hele wereld, maar ‘a king can only be king in his own castle’, dus als ik echt moet kiezen is voor mij Jamaica het belangrijkste. Het is zakelijk gezien misschien niet de beste optie, maar dat neem ik er heel graag bij. There’s no place like home!”

(KC)