Jonathan Borlée: "Die verdomde baan acht!"

"Die verdomde baan acht!" Een halfuur na de prachtrace die hem met een verschrikkelijke vierde plaats achterliet en waarin LaShawn Merritt goud pakte, schreeuwde Jonathan Borlée zijn onmacht uit. Vanuit de buitenbaan liep hij de koers van zijn leven.

Blind, zonder enig referentiepunt. Toen hij in de rechte lijn ook nog de onverwacht krakende topfavoriet Kirani James voorbijsnelde, voelde hij het brons al tussen zijn vingers. Maar het mocht niet zijn. In de laatste meter gooide de Dominicaan Santos zich net voor Jo over de streep. Twee honderdsten bedroeg het verschil: 44"52 tegen 44"54, dat waren knaltijden. Om door de grond te zinken.

"Dit is de derde keer in drie jaar dat ons dit overkomt", sakkerde Jonathan nog na over die buitenbaan. Op de Spelen in Londen had Kevin al moeten starten voor alle anderen uit, in Daegu op het WK 2011 was het Jonathan zelf al overkomen. "Ik snap het niet. Ik ben tweede in mijn reeks en ik krijg baan acht. McQuay is ook tweede en die krijgt baan vier."

Toch zette Jonathan dat nadeel van zich af in de wedstrijd. Als een pijl vertrok hij. Santos in de baan achter hem, keek halfweg tegen bijna tien meter achterstand aan. Maar dat zag Jonathan niet. "Wat kan ik vertellen van mijn wedstrijd? Niets. We komen allemaal moe aan de start. In die buitenbaan moet je dan alleen tegen jezelf knokken, je ziet geen enkele tegenstander. En toch moet je voluit gaan. Als je dat niet doet, ga je onbewust iets minder hard. Ik kan je garanderen dat ik de hele race op de limiet gevochten heb."

FVR

Foto Photo News