De 10 belangrijkste off-roadmachines van de afgelopen 40 jaar: 10. Yamaha YZ250F

In 2001 lanceerde Yamaha als allereerste een 250F of MX2-machine.

In onze reeks lijstjes over sportieve motorfietsen uit een recent verleden kon een lijst met off-roadmachines uiteraard niet ontbreken. Het was echter niet makkelijk een uitgangspunt voor zo’n lijstje te vinden. Moesten we de beste off-roadmotoren oplijsten? Een oefening die allicht voor veel discussie zou zorgen. Moesten we ons beperken tot enduro’s of mochten er ook crossmotoren bij. Omdat De Motorsite nu eenmaal motorsport in z’n DNA heeft zitten kozen we voor een sportief getinte lijst. Een lijst met off-roadmotoren die een verschil hebben gemaakt. Motorfietsen die pioniers waren zoals de CR 250 uit 1997, de allereerste productie crossmotor met een aluminium perimeterframe. Nu de gewoonste zaak van de wereld maar destijds ongekend revolutionair. Maar we kozen ook voor motorfietsen die tot een icoon uitgroeiden zoals de Yamaha XT 500. Dat was een motorfiets die een hele generatie aanzette tot het verlaten van geasfalteerde wegen.

Omdat de off-roadmarkt in constante evolutie verkeert hebben we ons de meeste motorfietsen in deze lijst niet op een bepaald modeljaar vastgepind. We verkozen eerder om het verhaal van hun dynastie te vertellen. Dynastieën die in sommige gevallen tot op de dag van vandaag voortbestaan.Vanaf vandaag krijg je dan ook tien weken lang de belangrijkste off-roadmotoren van de afgelopen 40 jaar voorgeschoteld. We bijten de spits af met Yamaha's YZ250F!

Waarom: Yamaha creëerde met de introductie van de YZ250F als het ware de MX2-klasse.

Het verhaal: Yamaha had met de introductie van de Yamaha YZ400F al eerder de viertaktkaart getrokken. Het commerciële succes van de YZ400F zette Yamaha aan het denken. Volgens hen was er naast de ‘full size’ YZ400F ook ruimte voor een kleinere viertakt. Een belangrijke aanzet tot het ontwikkelen van de kleine viertakt was het technische reglement van de AMA (American Motorcyclist Association). De AMA herschreef eind jaren ’90 de technische regels voor de 125cc klasse (Motorcross en Supercross) door een grotere cilinderinhoud toe te kennen aan viertaktmachines. Volgens het nieuwe reglement mochten viertakten een cilinderinhoud hebben tussen de 150 en 250cc. De AMA bracht deze regelwijziging aan om constructeurs meer ruimte voor ontwikkeling te geven. Yamaha was de eerste constructeur die volop gebruik maakte van dit reglement.

Op 22 oktober 2000 maakte de Yamaha YZ250F z’n eerste publieke optreden tijdens de laatste ronde van het ‘All Japan Motocross championship’. In de handen van de Costaricaan Ernesto Fonseca overtroefde de YZ250F meteen de tegenstand door de twee manches te winnen. Yamaha verwachtte dat de YZ250F een verkoopsucces zou worden in de Verenigde Staten en dat gebeurde ook. Z’n debuut in Europa was een stuk moeilijker. Omdat de FIM pas vanaf 2003 de 250cc cilinderinhoud voor viertakten in de 125cc klasse invoerde, pasten de Europese nationale federaties ook niet eerder hun reglementen aan. Wou je in 2001 en 2002 toch met een YZ250F uitkomen in de BMB dan moest dat in de 250-500cc-klassen gebeuren. Al snel werd duidelijk dat de YZ125 tweetakt geen partij was voor de kleine viertakt. Op het testcircuit van Yamaha in Corona reed een piloot als Stephane Roncada makkelijk 3 seconden vlugger rond op de 250F.

In 2003 domineerde Stefan Everts een aantal 125cc GP’s met de YZ250F. Tijdens een seizoen waarin een GP slechts over een race werd verreden gebruikte Everts de 125cc GP als opwarmer voor de MXGP-klasse. Ondertussen was de concurrentie wakker geschoten. Suzuki en Kawasaki hadden samen een 250F ontwikkeld maar vanaf 2004 gingen beiden hun eigen weg. En ook Honda kwam in 2003 met een 250F. In 2005 veroverde de Yamaha YZ250F z’n eerste van twee wereldtitels met Antonio Cairoli in het zadel. Cairoli deed dat in 2007 nog eens dunnetjes over.

De afgelopen jaren maakte de YZ250F niet meer dezelfde evolutie door als z’n concurrenten. Zo duurde het tot 2014 vooraleer de YZ250F, net als de concurrentie, van een injectiesysteem werd voorzien. Maar net het ontbreken daaraan maakte hem voor sommige rijder aantrekkelijk.