Jean-Marie Pfaff wordt 60

Hip-hip-hoera, er is er eentje jarig. En niet zomaar eentje. Jean-Marie Pfaff wordt zestig! De bekendste, de meest flamboyante en - vooruit dan, het is ten slotte zijn verjaardag - beste Belgische doelman ooit begint vandaag aan zijn zevende decennium. Dat is een feestje waard.

Voor de jonge lezers: Pfaff was de Courtois van zijn tijd. Van het beste wat België te bieden had in de jaren '80. Met het bescheiden Beveren vierde hij de titel, bij het grote Bayern München was hij in de jaren '80 een onbetwiste titularis, met de Rode Duivels werd hij tweede op het EK en vierde op het WK, in 1987 werd hij verkozen tot beste keeper ter wereld.

Pfaff was, ìs een fenomeen. Over de hele wereld bekend als El Simpatico. Ook en vooral buiten het veld. Weinigen die zo openhartig in het leven stonden als - aan zijn voornaam had je genoeg - 'Jean-Marie'.

Met de paus maakte hij grapjes, zijn Duits was nog voor het internet bestond een hit op Youtube, in Turkije was hij de king, en toen zijn voetbalcarrière over was, schoolden Pfaff en zijn kroost zich in een mum van tijd om tot volbloed televisiefenomenen.

Ook dat is Pfaff: geen Belgische voetballer die nu al veertig jaar lang zo vaak in 'de boekskes' staat, geen verschijning waar zo veel over geschreven en geweten is. Toch levert elke duik in het archief altijd weer een weetje op waar je van staat te kijken.

Wist u dat Pfaff als late tiener moest overtuigd worden om alles op het voetbal te zetten. Hij werkte destijds als postsorteerder bij Antwerpen X. "Heel uw leven gerust en later een mooi pensioen", repliceerde hij toen een journalist hem de idee van een profcarrière voorspiegelde.

Of dat Barcelona een tijdje naar hem hengelde? Dat tot in de vroege jaren '80 - hij was dan al tweede geworden op het EK - supporters die dat vriendelijk vroegen best enkele dagen bij hem op vakantie konden? Pfaff, een fenomeen dat al zestig jaar verbaast. Proficiat!