REVIEW: Saw X is een horrorfilm met een verhaal, en gewoon het beste deel van de franchise

Nadat we Saw X bekeken hadden, bedachten we voor de film een ‘naam’. Nu horen we jullie al denken: “Zijn ze nu helemaal zot geworden bij Clint. De film heeft toch al een naam!?” Klopt, maar wij zouden het tiende deel in deze franchise graag een ‘problem solver’ dopen. Een film die de fouten rechtzet van eerdere delen, dat bedoelen we. Het resultaat is misschien wel de beste Saw-film ooit.

In het verleden gebeurde het al eens dat deze films gebukt gingen onder niet zo denderend samenhangende verhaallijnen, spelletjes / vallen die een beetje afgezaagd werden (heb je hem…) en personages waarvan niemand echt wist wie nu in het middelpunt stond. Saw X pakt dit allemaal veel beter aan en zet dus het verleden recht. Tobin Bell – 81 lentes jong, jawel – en Shawnee Smith schitteren nu pas écht en de straffen die ze bedenken, sluiten beter aan bij de misdaden gepleegd door de (andere) slechteriken.

Oplichting maakt het persoonlijk

Wat ook anders is dan anders, is dat Kevin Greutert het nu écht persoonlijk heeft gemaakt. Persoonlijk vanuit het standpunt van Jigsaw bekeken, die op zijn laatste krachten loopt en een ultieme reddingsboei ziet veranderen in de oplichting van de eeuw. De film opent met een paar, laat het ons dramatische scènes noemen, doorspekt met een momentje waarop Jigsaw het niet kan laten om een spel te bedenken voor een potentiële ‘boef’. Die laatste heeft trouwens een gelukje (spoiler alert). Dat verbeeldingsmoment werd er vast door Greutert ingestoken onder het mom van ‘we kunnen geen halfuur zonder gruwel’.

Tijdlijn

“Euh, John Kramer op z’n laatste benen… Is die niet dood!?” horen we jullie denken. Ja, maar je moet weten dat Saw X zich situeert tussen Saw en Saw II, om het Star Wars-gewijs allemaal gecompliceerder te maken. Kramer leeft dus nog in dit tiende deel en geraakt via een praatgroep van kankerpatiënten op het spoor van een ‘kliniek’ die beweert over een levensreddende behandeling te beschikken. Het brengt hem tot in Mexico, alwaar hij dus een serieuze loer gedraaid wordt. Van alle mensen die ze konden oplichten, kozen deze kwakzalvers John Kramer uit. Bad call!

Saw X is eenvoudiger dan de rest 

Andere Saw-films waren soms wat moeilijker om volgen, zeg maar gerust rommelig. Wat dat betreft, is deze film veel eenvoudiger: enkele mensen maken Jigsaw het leven zuur en die neemt wraak door ze op te sluiten en een paar ‘spelletjes’ met hen te spelen. Die spelletjes zijn naar onze mening interessanter ontworpen en uitgevoerd dan vele van hun voorgangers in andere delen van de franchise. Wat Saw X ook zo anders maakt dan de rest, is dat zowel Kramer als Amanda in de schijnwerpers treden en minder – zelfs helemaal niet – vanachter de schermen hun ding doen. Echt verfrissend! Zo krijgt Tobin Bell op zijn 81e meer schermtijd dan ooit. En ja, geloof ons, je zou zowaar sympathie voor hem beginnen krijgen.

Een horrorfilm met een verhaal

Bij veel van de vorige films was het wat lastiger om het bos nog door de bomen te zien. Dat is anders bij Saw X, die niet overladen is met personages waar niemand om geeft of geen lessen leert die nogal slecht werden onderwezen. Zelfs enkele plotwendingen die je eigenlijk van mijlenver ziet aankomen, brengen dit tiende deel amper aan het wankelen. Saw X is een horrorfilm met een verhaal, iets wat niet zo voor de hand liggend is voor griezelfilms in dit genre, en ontrolt zich aan een tempo dat niet gaat vervelen. Opgelet, het is nog altijd een film die je best niet kijkt tijdens het verorberen van een bord spaghetti of een broodje krabsla, mocht je daaraan zijn beginnen twijfelen na ons discours. De film brengt evenwel John Kramer weer naar de kern van zijn missie: mensen laten zien wat hun fouten zijn en hen vragen wat het echt betekent om te leven.

Saw X kan je vanaf vandaag gaan bekijken in de Belgische bioscopen. Hieronder alvast de trailer om wat op te warmen: