Ons lichaam heeft er nog nooit zo veel werk bij gekregen als vandaag. We moeten gezond eten, voldoende bewegen, goed slapen, stralend zijn, altijd beschikbaar blijven én liefst van al eruitzien alsof we net vijf dagen wellness achter de rug hebben. Ondertussen worden we van alle kanten beoordeeld: door sociale media, vrienden, onbekenden en - vooral - door onszelf. Het lichaam is niet langer gewoon een lichaam. Het is een project.
De maatschappij heeft een bizarre obsessie ontwikkeld met het idee dat iedereen continu in topvorm moet zijn. Er wordt verwacht dat je fris, energiek en ‘bij’ bent, zelfs als je agenda eruitziet als een slecht georganiseerde festivalplanning. En wanneer er dan iets misloopt, hoe klein ook, breekt meteen de paniek los.
Een beetje vermoeid? Burn-out!Een puistje? Drama!Een dag wat minder scherp? Ramp!
En dan zijn er nog de veranderingen die nu eenmaal bij het leven horen. Zaken die ooit vanzelfsprekend waren, maar vandaag ineens als probleem worden bestempeld. Wie bijvoorbeeld last krijgt van haaruitval hoeft er niet eens zelf over te beginnen, want de omgeving merkt het sneller op dan jij.
De moderne mens behandelt zijn lichaam steeds meer alsof het een softwarepakket is dat constant updates nodig heeft. Detox-maanden, slaapapps, supplementen die je beloven dat je zult functioneren als een supermens, en glow-behandelingen voor wanneer je huid eruitziet alsof ze twee winters te veel heeft gezien.
Het gaat al lang niet meer om ‘beter worden’, maar om ‘bijblijven’. En daarvoor grijpen mensen naar alles dat hen een voorsprong geeft. Niet uit ijdelheid, maar omdat de wereld onophoudelijk vraagt om present te zijn. Dus kiezen sommigen voor technologische ondersteuning, van huidscans tot lasers, en anderen voor iets subtielers zoals botox. Niet om compleet te transformeren, maar om zich minder moe te voelen dan ze eruitzien.
We leven in het tijdperk van permanente zichtbaarheid. Camera’s, stories, selfies, Zoom-calls: we zien onszelf vaker dan enig mens in de geschiedenis. Geen wonder dat we kritisch worden. Waar vroeger een slechte dag gewoon een slechte dag was, is het vandaag een foto in hoge resolutie.
Die constante spiegeling maakt dat mensen steeds vaker zoeken naar manieren om hun lichaam terug onder hun eigen controle te krijgen. Niet perfect, wel behapbaar. Niet jonger, wel comfortabeler. Niet voor de buitenwereld, maar voor zichzelf.
Misschien ligt de oplossing niet in nóg meer eisen stellen aan ons lichaam, maar in accepteren dat het niet gemaakt is voor prestatiedrang op topsportniveau terwijl we intussen amper twee keer per week bewegen. Het perfecte lichaam bestaat niet. Het functionerende lichaam daarentegen wél, en dat is meestal al heel wat.
De echte overwinning? Stoppen met zien wat er ‘mis’ is, en beginnen waarderen dat je lichaam elke dag opnieuw probeert bij te benen wat de wereld van je vraagt.
Lees het artikel op de mobiele website