Een universiteitsstudent heeft per toeval een eeuwenoude ontdekking gedaan. Luke Auld-Thomas, een promovendus aan Tulane University in de VS, bevond zich in de zuidoostelijke Mexicaanse staat Campeche na een recente zoekopdracht op Google. De archeoloog vertelde de BBC: "Ik zat ergens op pagina 16 van de Google-zoekresultaten en vond een laserscan uitgevoerd door een Mexicaanse organisatie voor milieumonitoring."
De lidar-scan waar hij naar verwijst, is een techniek waarbij laserpulsen vanaf een vliegtuig worden afgevuurd om objecten onder de grond in kaart te brengen. Toen hij de gegevens verwerkte, ontdekte hij per ongeluk een enorme oude stad in een onderzoeksgebied zo groot als Edinburgh. Dit verborgen gebied bleek een grote Maya-stad te zijn, die toebehoorde aan een beschaving die zo'n 3.000 jaar geleden verdween.
(lees verder onder de afbeelding)
Luke Auld Thomas (Credit: BBC News)
De Maya’s waren bekend om hun karakteristieke tempels en steden, die eeuwenlang overeind bleven staan. Door oorlog en ziekte verdween echter het grootste deel van de oude stad, die op haar hoogtepunt 30.000 tot 50.000 inwoners had. De groep archeologen heeft de verborgen stad de naam 'Valeriana' gegeven. Men denkt dat de stad bewoond werd tussen 750 en 850 na Christus. Het is de op één na grootste Maya-locatie in het oude Latijns-Amerika, na Calakmul, dat op ongeveer 100 kilometer afstand ligt.
(lees verder onder de afbeelding)
Voorbeeld van een Maya-piramide (credit: BBC News)
Er zijn helaas geen foto’s van de stad, maar schattingen suggereren dat het gebied ongeveer 16,6 vierkante kilometer groot was, met piramides, sportvelden en huizen. "Het lijkt erop dat het landschap aan het begin van de droogteperiode volledig vol mensen zat en niet veel flexibiliteit meer had," zei Auld-Thomas. "Ik moet op een gegeven moment naar Valeriana gaan. Het ligt zo dicht bij de weg, hoe zou je dat niet doen? Maar ik kan niet zeggen dat we daar een project zullen opstarten. Een van de nadelen van het ontdekken van veel nieuwe Maya-steden in het lidar-tijdperk is dat er meer zijn dan we ooit kunnen bestuderen."
"Misschien is het hele systeem uiteindelijk ineen gestort toen mensen verder weg trokken,” klonk het nog. Professor Elizabeth Graham van University College London, die niet betrokken was bij het onderzoek, voegde eraan toe: "Het punt is dat het landschap duidelijk bewoond is geweest – en niet, zoals het met het blote oog lijkt, onbewoond of ‘wild’." Het volledige onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Antiquity’.
(Bron: LADBible - Afbeeldingen: Unsplash en YouTube)
Lees het artikel op de mobiele website