Internationale Vrouwendag of niet, zijn die quota’s wel een goed idee?

Op zaterdag, 8 maart, is het Internationale Vrouwendag (niet te vergissen met 11 november trouwens, dan is het nationale vrouwendag). Binnenkort worden we opnieuw rond de oren geslagen met reclames en aanbiedingen, speciaal voor de vrouwen. Van deze aanbiedingen mogen wettelijk gezien mannen ook genieten, anders is het discriminerend, dit even terzijde.

Ook verschillende media doen speciale acties rond Internationale Vrouwendag. Zo heeft De Morgen de afgelopen jaren telkens 2 vrouwelijke hoofdredactrices laten opdraven, gaf De Standaard vorig jaar alle vrouwen een dag verlof, anderen zoals Studio Brussel laten net enkel vrouwen werken (vreemd concept lijkt me, geef mij maar die extra dag verlof), terwijl Café Corsari een volledige week ofwel Freek ofwel Tomas vervangt door een vrouwelijke gastpresentatrice (slim gezien van die gasten).

Dit jaar komt De Morgen met een bijlage over topvrouwen, naar aanleiding van de vrouwenquota die binnenkort door Europa door ons strot worden gejaagd. Het Europees Parlement besliste namelijk op 20 november over een richtlijn die ervoor moet zorgen dat over 7 jaar 40% van de raden van bestuur van Europese beursgenoteerde bedrijven uit vrouwen bestaat. In België heeft de Raad van State het licht op groen gezet voor een vrouwenquota van 33% bij topmanagers in de federale overheidsdiensten. Volgens sommigen is dit de enige manier waarop vrouwen door het glazen plafond kunnen raken.

In geval je met een aantal Dolle Mina’s in discussie raakt, hierbij even de argumenten pro & contro op een rijtje gezet.

PRO:
1/ Mannen staan niet uit galantheid hun machtspositie af aan een vrouw. Het glazen plafond is er (daar is iedereen het wel over eens), maar over de aanpak ervan is er vooral onenigheid.
2/ Het hielp om meer vrouwen in de politiek kansen te geven. Zo ging het percentage verkozen vrouwen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers van 12% (1995 - zonder quota) naar 39.3% (verkiezingen 2010).
3/ Een Raad van Bestuur moet een afspiegeling van de bevolking zijn.
4/ Quota hebben het voordeel dat het snel resultaten behaalt.

CONTRA:
1/ Het is vernederend ten opzichte van vrouwen dat men ervan uitgaat dat vrouwen enkel een topfunctie kunnen krijgen dankzij quota.
2/ Het is discriminerend ten opzichte van mannen om bij een vacature enkel en alleen op geslacht een jobkans te missen.
3/ Gelijkheid mag niet belangrijker worden dan bekwaamheid. Als je twee kandidaten hebt (een man & een vrouw) en de man is de meer bekwamere kandidaat, is het dan normaal om voor de vrouw te kiezen?
4/ Volgens recent onderzoek van Fé blijkt dat 22% van de vrouwen liever voor een mannelijke baas werkt t.o.v. 8% vrouwen die een vrouwelijke baas verkiezen. Misschien moeten vrouwen elkaar ook meer beginnen gunnen?
5/ Het grote probleem ligt vooral bij houding en cultuur: onbewuste vooroordelen, verwachtingspatronen etc maken het moeilijk voor vrouwen om te promoveren. De vraag is dan of quota het wondermiddel hiertegen zijn.
6/ Andere studies wijzen uit dat vooral de moeilijkheid om gezin & carrière te combineren de oorzaak is van genderongelijkheid. Kort door de bocht: zolang minder vrouwen een carrière ambiëren doordat ze problemen hebben om gezin & carrière te combineren, zal dit nooit opgelost raken. Ook niet door quota. Quota is een gemakkelijkheidsoplossing, die niet eens een oplossing is.
7/ Reduceer je hiermee de verkozen vrouwen, niet tot excuustruusjes? De vrouw die in de Raad van Bestuur zit 'omdat we er toch een aantal nodig hadden'?

Dus, de volgende vrouw die beweert dat quota dé oplossing zijn voor het glazen plafond, stel je gewoon de vraag of ze zo graag de excuustruus van Europa zijn. En wijs hen er fijntjes op dat als de overheid zo staat te springen om topfuncties meer bereikbaarder te maken, ze misschien eerst even kunnen zorgen dat er voldoende kinderopvang is en flexibele werktijden mogelijk zijn. Dat kan het glazen plafond misschien wel meehelpen inslaan.