Onze trajectcontroles worden slachtoffer van eigen succes

’t Is toch straf: eerst kwam het maar niet in orde met die trajectcontroles op de E40 en de E17 en nu de dingen naar behoren werken worden ze weer uitgeschakeld wegens… teveel werk.

Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad vooraleer de trajectcontroles in ons land naar behoren werkten. Twee jaar geleden geraakten de dingen maar niet gehomologeerd. Er werden dan ook auto’s geflitst tegen 220 km/u die eigenlijk door de file slenterden. Nu werken de dingen eindelijk, maar dan is het ook weer niet goed.

In tegenstelling tot in onze buurlanden worden bij ons boetes nog niet centraal verwerkt, maar door de plaatselijke diensten. Een half miljoen boetes op jaarbasis verwerken, dat is een hoop werk. Daarbij komt nog eens dat voor iedere hardrijder die weigert te betalen een dossier dient aangemaakt te worden en zo liggen er ook nog eens 23.000 op de parketten te wachten.

De bevoegde parketten zitten zo met een berg werk die ze niet gedaan krijgen en een mens met een beetje gezond verstand zou dan denken: neem wat meer mensen aan. ’t Is crisis, stempelaars genoeg. Men heeft echter een betere oplossing gevonden. Wanneer de dossierkasten uitpuilen, worden de trajectcontroles gewoon even uitgeschakeld tot er weer wat plaats is.

Opnieuw doorvlammen op de E17 en de E40 is volgens hoofdcommissaris Van Butseele nog wel steeds op eigen risico: “Soms staat de trajectcontrole aan, soms uit. Je kan het niet zien wanneer het aan- of uitgeschakeld is en wij gaan het niet verkondigen”, zo laat hij aan Het Nieuwsblad weten.
Of zo’n trajectcontrole aan of uit staat, dat kan zelfs Di Rupo’s Coyote nog niet achterhalen. (SL)