Wetenschappers ontdekken enorme 'anomalie' onder Bermuda Driehoek, en het is ongezien op aarde

Wetenschappers hebben iets buitengewoons ontdekt diep onder het eiland Bermuda en het gebied dat ook wel de ‘Bermuda Driehoek’ genoemd wordt – een gigantische, ondergrondse structuur die uniek lijkt te zijn en nergens anders op aarde is gezien.

Onderzoekers gebruikten seismische data van honderden aardbevingen om een gedetailleerd beeld te maken van wat zich tientallen kilometers onder de zeebodem bevindt. Door trillingen van deze bevingen te analyseren, konden ze de verschillende lagen van gesteente in kaart brengen tot ongeveer 31 km diepte.

Wat is er ontdekt?

Onder de oceaankorst rondom Bermuda ligt een ongebruikelijk dikke en minder dichte laag gesteente — ongeveer 20 km dik — ingeklemd tussen de normale oceaankorst en de mantel. Deze structuur is twee tot drie keer dikker dan wat normaal is bij andere oceaan- of vulkaaneilanden.

Normaal gesproken verwacht je na de oceaankorst direct de mantel van de aarde, maar onder Bermuda zit tussen deze lagen nog een enorme extra laag. De onderzoekers geloven dat dit de reden kan zijn waarom het eiland nog steeds hoog boven de zeebodem ligt, ondanks het feit dat er al meer dan 30 miljoen jaar geen vulkanische activiteit is geweest.

Waarom is dit bijzonder?

Onder vulkanische eilanden zoals Hawaii zorgt hitte uit de mantel ervoor dat de korst opgeheven blijft. Maar Bermuda heeft geen actieve hittebron meer, en toch zakt het gebied niet weg in de oceaan. Het lijkt erop dat deze unieke gelaagde structuur onder de oceaankorst fungeert als een soort “natuurlijk vlot”, waardoor de zeebodem omhoog gedrukt blijft. Het gesteente in deze dikke laag is iets minder dicht dan het omringende materiaal, wat bijdraagt aan de opwaartse kracht. (lees verder onder de afbeelding)

Waar komt het vandaan?

Wetenschappers denken dat deze laag mogelijk is gevormd toen magma onder Bermuda begon af te koelen en niet naar boven doorbrak tijdens vulkanische activiteit die plaatsvond 30–35 miljoen jaar geleden. Hierdoor bleef het magma onder de bodem zitten en hardde het uit tot dit unieke gesteente.

Andere mogelijke processen zijn:

• Veranderingen in samenstelling van het gesteente door interactie tussen zeewater en mantelmateriaal.
• Chemische reacties diep onder de oceaankorst waardoor lichtere mineralen zijn gevormd. Wat betekent dit voor de wetenschap?

Deze ontdekking kan helpen verklaren waarom Bermuda’s zeebodem nog steeds hoger ligt dan de omliggende oceaan zonder dat er actieve vulkanen zijn. Bovendien biedt het onderzoekers een nieuwe manier om te begrijpen hoe tectonische processen en oude vulkanische activiteit de aarde onder de oppervlakte vormgeven. Onderzoekers willen nu gaan kijken of soortgelijke structuren ook onder andere eilanden te vinden zijn, of dat dit echt een uniek geologisch fenomeen is.

(Bron: LADBible -