Smakeloze jury knikkert topfavoriet onterecht uit 'De Beste Singer-Songwriter van Vlaanderen'

Oh, wat waren wij verheugd, toen ‘De Beste Singer-Songwriter’ ook in Vlaanderen op de buis kwam. Door het dolle heen, waren we, toen we enkele zeer straffe, verdoken talenten zagen aantreden. En net toen we ervan overtuigd waren dat ‘anticlimax’ niet in het VIER-woordenboek voorkomt, was het dan toch weer prijs. Wij stellen u voor: De kroniek van een aangekondigde flop.
Ondergetekende wankelde gisteren op de rand van een zenuwinzinking. De televisie heeft doodsangsten doorstaan, maar leeft nog. Dat is het goede nieuws. Minder goed nieuws is dat Pieter en Barbara uit ‘De Beste Singer-Songwriter van Vlaanderen’ liggen. Waarom slecht nieuws? Omdat zij er niet uit horen te liggen. Zo eenvoudig kan het af en toe zijn. Helaas dacht de jury daar anders over, en op die manier, dat het bijna lachwekkend wordt.

De opdracht was simpel. Zing een cover én een eigen liedje in duet. Helaas waren er nog maar vijf kandidaten, maar dat was geen probleem voor Frank, Sarah en Lisa. Die haalden er gewoon een afvaller opnieuw bij: Lisa Castelli. Iemand die ze tot tranens toe naar huis hadden gestuurd, vervolgens vanuit haar luie zetel het vervolg van de reeks volgde, om zich dan weer bij de groep aan te sluiten. Overheerlijk eerlijk, allemaal. Maar soit. Hoe ze het er vanaf brachten? Aan de jury hebben we geen bal – die vinden alles okee of reageren met maximaal drie – weliswaar zelf geïmproviseerde – woorden. Dus geven we zelf maar onze gepeperde mening.

Joey en Ricardo overtuigden op z’n minst, al was het maar omdat hun stemmen als vanzelfzingend bij elkaar passen. Joey het talent – dat ie onder meer gecultiveerd heeft als achtergrondzanger bij Hooverphonic – Ricardo de uitstraling die een antwoord biedt aan het smekende damesgenot. Silvy De Bie wipte de vering wellicht bijna uit haar sofa toen ze hun versie van haar ‘Turn The Tide’ hoorde. Opzwepend en energiek, met een weliswaar twijfelend ukeleleetje. Hun eigen nummer catalogiseert zich ergens in de vroege namiddag op radio 1, terwijl tevens het zonnetje helpt om een glimlach op uw gezicht te toveren en u af en toe enkele woorden meeneuriët. Hopelijk is de ukelele dan wél juist gestemd.

Een pak minder enthousiasme konden we opbrengen voor Debbie en Lisa. De dames zijn overduidelijk te rade gegaan bij de winnaars van de Amerikaanse versie van ‘The X Factor’. Leuk en origineel hoe Alex & Sierra Britney’s Toxic toen coverden, maar die magie vonden we helaas niet terug bij Debbie en Lisa. Ze deden hun best – dat droop er dan weer wél af – maar hun cover van een cover miste wat peper en zout. Hun eigen nummer – want daar draait het uiteindelijk toch om bij de zoektocht naar de beste singer-songwriter – deed ons denken aan een Made in China-versie van Krezip’s 'Sweet Goodbyes', met een vleugje goedkope Sturm der Liebe-pianosound die ons gezamenlijk de weg naar het toilet wees. “We moeten oppassen met grote woorden, maar dit is een hit!”, klonk het bij de jury. Een Hoogst Inhoudsloze Track voor MNM, hopen we dan dat ie bedoelde.

Pieter en Barbara kozen vervolgens voor de échte uitdaging. ‘Eye In The Sky’ van Alan Parsons Project is allerminst een cadeau om een eigen draai aan te geven, maar de combinatie van Pieters standvastige stem en Barbara’s breekbaarheid raakte je wel. Écht overtuigen deden ze echter met hun eigen creatie, ‘Grow On Me’. Wie goed luistert – en daar haakt de jury blijkbaar al af – komt er alle ingrediënten tegen die een song net dat ietsje unieker maakt. Een doordachte tekst, ondergedompeld in een meezingbare, fluweelzachte melodie die op haar beurt ondersteund wordt door een onvoorspelbare, kleurrijke gitaarpartij. Zo hoort het in een talentenjacht. Niet wat muziek is, maar wat muziek kan zijn, willen wij horen. En daarom blonken Pieter en Barbara ook deze keer uit.

Het vervolg kent u. De jury flikkert Pieter en Barbara eruit en zet Debbie en Lisa in de etalage. “Het liefst van al hadden we natuurlijk niemand naar huis gestuurd, omdat in elk van de drie duo’s minstens één potentiële winnaar van het programma zat. Ik vergelijk het een beetje met Tom Boonen niet opnemen in de selectie van het WK Wielrennen”, verklaarde Frank achteraf. Verschrikkelijk dilemma, dus. Maar goed is goed en beter is beter, zo simpel is dat. Dat vond trouwens ook Kris Wauters, die achteraf liet vallen dat hij zeer verontwaardigd was en dat voor hem de beste singer-songwriter er nu uit lag.

Barbara had het er overduidelijk moeilijk mee dat vooral ook Pieter niet doorging naar de finale. “Ik heb ze ondertussen nog gehoord en ze is al wat bekomen, hoor. Ze dacht de hele tijd dat we niet doorgingen door haar, maar dat is natuurlijk dikke zever”, vertelde Pieter Peirsman achteraf aan Clint. Peirsman zelf was uiteraard teleurgesteld, maar was lang niet de enige. “Lisa Smolders stond achteraf met tranen in de ogen omdat ze het niet eens was met de beslissing van de jury. En spijtig dat Sarah Bettens – die achteraf naar mij toe kwam en vroeg of ik in de toekomst nog met haar wilde samenspelen – dan toch niet voor ons koos, maar so be it”, aldus Peirsman, die niet meteen nog eens aan zo’n wedstrijd zou deelnemen. “Zoiets moet je maar één keer in je leven gedaan hebben. Ik heb het gehad, en ik ben daar wel blij om. Ik heb enorm veel nieuwe contacten gelegd en heb mezelf in de kijker gespeeld. Leuk dan als bijvoorbeeld Jef Neve je aanspreekt voor een eventuele samenwerking in de toekomst”, klinkt het. En het laatste dat Peirsman doet is bij de pakken blijven zitten. “Binnenkort duikt mijn band Slow Pilot in de studio met topmuzikant David Poltrock om enkele singles op te nemen, dus dat komt wel goed!”

En nog heel even een korte kanttekening:

Begrijpt u, beste kijker, dat u van het kastje naar de muur gegooid wordt? Dat u eindeloos in ’t zak gezet wordt door de walgelijke, kijkcijfersmekende tactiek van VIER? Ja, het is en blijft entertainment. Maar voor de pionnen van dienst – de muzikanten – staat er wel heel wat meer op het spel dan ontspanning alleen. Echt talent hoort gevoed te worden, niet in de kou gezet te worden voor heel televisiekijkend Vlaanderen. Relativeren doen we ook hier: met gemiddeld 185.000 kijkers kan je moeilijk spreken over heel televisiekijkend Vlaanderen. Maar soit, de boodschap is duidelijk. (KDN)

Joey & Ricardo met hun zomers nummertje 'Take Me Somewhere':

Lisa & Debbie met hun droge MNM-hit 'Game Over':

Pieter & Barbara met hun volwassen meefluiter 'Grow On Me':