Review: Rise of the Ronin – Geweldige combat maar de rest valt een beetje tegen

Team Ninja staat bekend om actiegames met een flinke dosis uitdaging. Denk aan Ninja Gaiden, Nioh en de recente Wo Long Fallen Dynasty. Allemaal geprezen games vooral door de behoorlijk diepgaande combat-systemen. Team Ninja heeft met de PlayStation 5-exclusieve Rise of the Ronin, de lat nog hoger gelegd. Dit is de eerste open wereld actiegame van de Japanse studio. Of Rise of the Ronin jouw geld en tijd waard is, lees je in deze review.

Keerpunt in Japan

Rise of the Ronin speelt zich af tijdens de negentiende eeuw in Japan. Een interessante periode waar het land grote veranderingen is ondergaan door invloeden van het westen nadat de grenzen waren geopend voor schepen uit Europa en Amerika. De aankomst van ‘the black ships’ zorgde voor onrust en onzekerheden in Japan. In rap tempo zag het Japans volk, het land veranderen. Het volk zat met een dilemma: moderne ontwikkelingen en vernieuwingen accepteren, of het gevecht aangaan en de buitenlanders die mogelijk komen met kwade bedoelingen en ziektes, wegkrijgen uit het land?

Jij bent in deze game een Ronin, een zwaardvechter zonder meester. Het begint allemaal met een character creator waar je een eigen personage kan aanmaken. Deze is behoorlijk uitgebreid, net als een Monster Hunter, waar je uren bezig kan zijn om iets heel unieks te maken. In Rise of the Ronin maak je niet alleen je eigen personage, maar ook je Blade Twin. Je bent namelijk opgegroeid met een soul mate. Samen hebben jullie veel meegemaakt en getraind. Aan het begin van de game, raak je je Blade Twin kwijt en begint je zoektocht naar antwoorden in Japan.

Dit is jouw main quest, maar gedurende je avontuur, ontmoet je meerdere mensen en facties die allemaal beschikken over een eigen visie van Japan. Door te kiezen welke missies je voor welke facties je doet, bepaal jij aan welke kant je staat. Op papier klinkt dit allemaal heel interessant, maar de uitwerking laat veel te wensen over. Personages zijn vaak niet memorabel, ook de hoofdpersoon voelt grotendeels enkel aan als een avatar. Ook figuren die echt hebben bestaan zoals de samoerai Sakamoto Ryoma die je snel in de game ontmoet, komen niet helemaal tot hun recht. Ryoma zal je misschien wel herkennen uit een andere recente game namelijk Like a Dragon Ishin. Er is een dag en nacht verschil tussen Sakamoto Ryoma in Rise of the Ronin en Like a Dragon Ishin. In laatstgenoemde wordt zijn verhaal velen malen beter gepresenteerd. Team Ninja stond nooit bekend om een goede verhaalvertelling. Dat is in Rise of the Ronin beter dan voorgaande games, maar verwacht hier geen pakkend verhaal.

Repetitief

In Rise of the Ronin zijn er heel veel side quests die je kan doen naast de main story. Als je enkel gaat voor de main story, ben je ongeveer 25 uur bezig. Doe je alle side quests en zij-activiteiten in de open wereld, dan ben je makkelijk 50 uur bezig. De eerste paar keer dat je een side quest of activiteit doet, is het best vermakelijk, maar daarna zie je dat de bekende Ubisoft-formule is gebruikt. Dezelfde quest doe je meerdere keren, maar dan op andere locaties. Outposts met vijanden waaronder een mini boss, moet je clearen op iedere hoek van de map.

Het is leuk dat je een NPC tegenkomt die je uitdaagt voor een duel, maar wanneer dit de 15e keer gebeurt met precies dezelfde dialogen, wordt het vervelend in plaats van leuk. De meeste side quests lopen uit tot een gevecht, maar gelukkig is de context wel iedere keer net wat anders en iets boeiender. Je krijgt vooral meer achtergrondverhaal over een personage of je krijgt meer te weten over de motivatie. Het vreemde van side quests is dat je deze ook krijgt van NPC’s waar je in een eerdere hoofdmissie een confrontatie mee had. Je probeerde zo’n figuur letterlijk te doden, maar op één of andere manier vraagt deze persoon vervolgens in een side quest om je hulp. De meeste van deze figuren zal je snel vergeten, wat ze zijn niet memorabel. Eén van de grootste verschillen tussen een Ghost of Tsushima en Rise of the Ronin is dat je bij de eerste wel geeft om de personages.

Het leuke van het voltooien van side content is dat je reputatie opbouwt waardoor je nieuwe content kan unlocken zoals exclusieve items in een vendor in een gebied waar je mensen in nood goed hebt geholpen. Wat je doet is repetitief, maar door het reward-systeem waren we lang bezig om toch alles op de map te voltooien.

Speelt heerlijk

Als Team Ninja één ding heel goed doet, dan is dat combat. Rise of the Ronin speelt geweldig waarbij alles wat goed was aan Nioh en Wo Long Fallen Dynasty, ook hier aanwezig is behalve alle supernatural-elementen. Je kan geen magie uitvoeren, maar het is ook hier mogelijk om bijvoorbeeld je wapen in brand te steken. Je kan dat doen door een item te gebruiken, maar ook op een hele vette manier door precies te deflecteren voordat een kogel je raakt. De combat voelt zo goed aan dat de rest van de game grotendeels door de vingers gezien kan worden.

Net als bij de voorgaande games van Team Ninja is een goede timing, goed analyseren van de moves van je tegenstanders en beheersing van je wapens en abilities heel belangrijk. Dit is geen Soulslike-game, maar de uitdaging is hier ook aanwezig. Enkel als je kiest voor Easy Mode, dan voelt deze game meer als een Assassin’s Creed dan een uitdagende Team Ninja-game. Wij raden iedereen aan om op medium of hard te spelen, zodat je daadwerkelijk aan de slag gaat om het combat-systeem te beheersen. De gevechten kunnen dan episch worden, met name de baasgevechten waar je net zoveel voldoening krijgt als het verslaan van een baas in een Soulslike-game.

Rise of the Ronin bevat veel wapens die allemaal beschikken over eigen movesets en abilities. Per wapen soort is er als het ware een eigen progressiesysteem. Hoe meer gevechten je bijvoorbeeld met de speer of dubbel swords doet, des te beter je daarmee wordt. Je ontgrendelt dan nieuwe skill moves met deze wapens. Je kan in je inventory twee melee en twee ranges-wapens houden. De landen uit het westen hebben wapens meegenomen zoals revolvers, maar ook een vlammenwerper. Je kan ook als een ninja kiezen voor een snelle shuriken-aanval om vervolgens te hakken met je zwaard. Met een druk op de knop kan je van wapen wisselen, ook tijdens combat. Daarnaast heeft ieder wapen meerdere stances. Een stance heeft een voordeel of nadeel bij een soort vijand, dus de speler wordt aangemoedigd om niet alleen wapens, maar ook van stance te wisselen tijdens een gevecht. Bazen kunnen dat ook waardoor je altijd op je hoede moet zijn.

Zowel de speler als de vijanden beschikken over een stamina meter. Als deze tijdens een gevecht opraakt, is je tegenstander helemaal open voor een vernietigende move. Deze zien er bijzonder cool en bloederig uit. Met een katana kan je bijvoorbeeld de handen van de vijand weghakken. Om stamina tijdens combat snel terug te krijgen, moet je letten op hoeveel bloed er is op je wapen. Met R1 kan je bloed als het ware wegwerpen en stamina terugkrijgen tijdens een combo. Verder is er een uitgebreide skill tree en je kan aanvallen deflecteren door direct op block te drukken net voordat je geraakt wordt. Al deze mechanics moet je onder de knie krijgen, en wanneer je dit doet, voel je je als een echte ninja of samoerai, afhankelijk van je speelstijl.

Movement goed gedaan

Een ander punt wat Rise of the Ronin goed doet is traversal. Je kan het land verkennen op paard, waarbij er ook combat op een paard mogelijk is. Daarnaast kan je als een Batman snel op hoge plekken komen door middel van een grapling hook. Als snel in de game krijg je van een belangrijke uitvinder, toegang tot een glider waarmee je over het land kan zweven. Het is zelfs mogelijk om over een vijand te gliden voor een verrassingsaanval uit de lucht.

Rise of the Ronin bevat ook stealth mechanics. Het is mogelijk om jezelf te verbergen in hoge grassen om vervolgens achter een vijand te komen voor een stealth kill. Stealth werkt best goed, mede omdat de AI niet heel slim is. Vijanden zien je in stealth niet direct, ook als je eigenlijk heel dicht in de buurt bent, waardoor stealth heel effectief is. Enkel mini-bosses en bazen, kunnen niet in één keer gedood worden met een stealth-aanval.

Grafisch en technisch niet in orde

Zowel op het gebied van graphics als performance laat Team Ninja steekjes vallen. Rise of the Ronin oogt als een game van de PS3 of begin PS4-generatie. De verwachtingen waren veel hoger toen bekend werd dat deze game exclusief in ontwikkeling was voor de PlayStation 5. De open wereld leeft niet echt, het is best leeg allemaal vooral de eerste paar gebieden met grote grasvelden waar de natuur niet beweegt zoals in een Ghost of Tsushima. Er zijn kleine dorpjes die allemaal op elkaar lijken en de outposts van vijanden zijn ook grotendeels identiek. Later in de game kom je naar iets mooiere omgevingen met bloemenvelden. Af en toe ziet het er best ok uit en zou je kunnen spreken van een mooie shot voor de in-game photo modus. Over het algemeen zijn de graphics echter teleurstellend voor een exclusieve game gemaakt voor de PlayStation 5.

Je zou dan denken, dit is echt een actiegame waar graphics op de tweede plek staan, de performance moet dan goed zijn. Dat is ook niet het geval. Rise of the Ronin heeft drie grafische modi namelijk Performance, Fidelity en Ray Tracing. Laatstgenoemde laat je de game spelen op gemiddeld 45 FPS met Ray Traced-reflecties die je nauwelijks ziet. Enkel de reflecties op water waren duidelijk beter in de Ray Tracing-modus. Fidelity laat je de game spelen op ongeveer 1600p maar je merkt hier zware framedrops. Voor een game waar snelle handelingen het verschil maken, is Fidelity niet aan te raden. Performance-modus blijft dan over. Dit is naar onze mening de beste keuze. Je levert wel veel resolutie in, maar de game draait in ieder geval op een hogere framerate van gemiddeld 58 FPS. Ook hier is het niet vast 60 FPS, maar de performance werkt je hier in ieder geval niet tegen.

Verder is de depth of field niet heel indrukwekkend in Rise of the Ronin. Je ziet duidelijk dat gebouwen, rotsen en items in de verte, details missen. Daarnaast is er een vreemde pop-in issue. Als je door de wereld aan het rennen bent en je kijkt recht vooruit, dan zie je duidelijk dat er pop-in aan het plaatsvinden is. NPC’s die er niet waren, verschijnen ineens in de wereld. Met de snelheid van de SSD van de PS5 (7GB per seconde) zou je denken dat pop-in, een probleem uit het verleden is.

Conclusie

Rise of the Ronin is een game die de moeite waard is, maar enkel als je geïnteresseerd bent in de geweldige combat of in iets mindere zin de 19e eeuwse setting. Hoewel het verhaal op papier heel interessant is, is de verhaalvertelling niet heel boeiend. De graphics vallen zwaar tegen alsof we een vroege PS4-game zaten te spelen. Ook de performance laat veel te wensen over. Hoewel er veel te klagen is over Rise of the Ronin, is de diepgaande gameplay, traversal en uitdaging wel heel goed. Gameplay is king en als dat voor jou op de eerste plek staat, dan kunnen we Rise of the Ronin zeker aanraden. Ben je vooral geïnteresseerd in het verhaal en de open wereld, dan zijn er veel betere alternatieven.