Wat een feest gisteren! Onze nationale trots heeft gedaan wat het moest doen, deed daar zelfs nog een schepje bovenop en bracht Brazilië zodoende een duizendtal kilometer dichterbij. Maar moest het van de commentatoren afhangen, dan konden we die trans-Atlantische reis al vergeten...
JAWEL, ik heb genoten van een spannende pot voetbal gisterenavond. Eentje met een resem aan kansen voor beide ploegen, een gezonde dosis vechtlust én hier en daar enkele oogstrelende hoogstandjes. Dát is voetbal. Heerlijk hoe die Serviërs de eerste twintig minuten de klus even snel wilden klaren, maar telkens stond daar een dijk van een Belgische verdediging om de klappen op te vangen. Mét succes!
En na hun energieverslindend openingsrondje was het onze beurt. Tik-tak-voorzetje van ons arendsoog Kevin De Bruyne naar ex-ploegmaat Benteke en de Belgen bewezen gelijk dat het woord efficiëntie ook in hún duivelse woordenboek staat. Gelukkig gaf Servië zich niet te snel gewonnen en hielden ze de spanning erin – het zou anders ook voor de kijker maar een saaie bedoening zijn – maar halverwege de tweede helft was hun naftbakkie helemaal leeg. Die twee kersen op de taart van De Bruyne en Mirallas kregen we er nog gratis bij. En ook u is die geniale omhaalpass van Mertens niet ontgaan, toch? Tjonge jonge, wat een avond.
MAAR! Ik heb me ook geërgerd gisterenavond. Doodgeërgerd zelfs. Ik heb me allang neergelegd bij het bedenkelijke niveau van de Vlaamse voetbalcommentatoren, maar wat ik gisteren af en toe door mijn oren gejaagd kreeg, sloeg echt alles. En dan heb ik het niet eens over het schrijnende tekort aan randinfo – ik ga dan maar zelf op zoek naar de pikante details van de Servische spelers – maar wél over die neerslachtige, depressieve, pessimistische mentaliteit.
In godsnaam! Onze jongens geven het beste van zichzelf voor duizenden Servische diehard-supporters. Laten zij de kopjes hangen omdat er een bal tegen de paal vliegt in de tweede minuut? Nope. Barsten zij in tranen uit omdat het giet dat het regent? Natuurlijk niet. Vragen zij om antidepressiva als Hazard die makkelijke goal niet maakt? Geen sprake van! En wat doen Bart Raes en Franky Van der Elst in hun cabinneke gedurende twee derde van de match? Zagen, zaniken en zeiken.
“Onverdiend gewonnen; overdreven uitslag; als die bal er in het begin wél ingaat, kunnen de boeken toe; oppassen want een gelijkmaker kan fataal zijn”... Stelletje dramaqueens! Wat is er mis met: Goaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal, afgedroogd – en het was nodig in dat weer – en zonder compassie ingepakt en opgestuurd naar niemandsland! En wij zijn klaar om de Samba, Capoeira en Lambada te gaan dansen onder Christus de Verlosser! Rik De Saedeleer, alsjeblieft, aanhoor mijn gebeden en laat uw onvergetelijk en aanstekelijk enthousiasme herleven in de Belgische huiskamers. Met vriendelijke groeten, KDN!
Een greep uit de klaagzang van Bart Raes en Franky Van der Elst:
Rik De Saedeleer wist wat commentaar geven was:
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties