Volksnationalisme in Europa zeker niet dood

Europa is een lappendeken van vele staten en van nog veel meer volkeren. Vele van die volkeren zonder staat zijn het beu om in het keurslijf van een vaak dominerende en centralistisch geleide staat te moeten leven. Wie een idee wou hebben over hoeveel en welke volkeren dat juist gaat, kon zondag 30 maart in Brussel zijn licht eens gaan opsteken.
De Vlaamse Volksbeweging had immers verzamelen geblazen in het Jubelpark, kreeg daarvoor geen toestemming van PS-burgemeester Mayeur van Brussel en verzamelde prompt meer volk voor een niet toegelaten wandeling doorheen de straten van Brussel. Daar waar de binnenlandse pers niet verder kwam dan 3.500 deelnemers, telden de journalisten van de kranten uit het buitenland wel 25.000 demonstranten. En het waren bijlange na niet alleen Vlamingen.

In het kader van de volkse solidariteit waren ook de Catalaanse en Schotse nationalistische ICEC partners van de partij. De Catalaanse delegatie onder leiding van de vurige Anna Arque deden in aantal al amper onder voor de Vlamingen, in gezang en feestelijk verkondingen van de eis tot onafhankelijkheid overstemden ze vaak iedereen. Een kleurrijke tweedekker bus en dito fiat 600 oude stijl hielpen daarbij. De Schotse nationalisten mochten dan in kleiner aantal afgezakt zijn naar Brussel, maar of het nu de ‘Women for Independance’ van Shona McAlpine of de met drum en doedelzak begeleide mannen van Christopher White waren, de sfeer zat er direct in en radicale boodschap voor het fundamentele recht op zelfbestuur klonk oorverdovend luid.

Uit Italië waren er grote delegaties van Süd Tirol en Venetië, maar ook uit Lombardije, Sardinië, Sicilië en Brescia. Oostelijk Europa was vertegenwoordigd door een Silezische delegatie uit Polen en een Moravische uit Tjechië. Daartussen liepen dan Corsicanen, Occitanen en vurige Basken. De kleurrijke vlaggenzee en mensenmassa was zelfs zo aanstekelijk dat een paar Iraakse Turkmenen en dito Circassiërs prompt onder de eigen vlag mee stapten, terwijl de Igbo van het Biafraanse zuiden van Nigeria en de inwoners van het van Somalië afgescheiden Somaliland even fier langs de zijkant stonden.

Wat uit de demonstratie van zondag vooral te onthouden valt is dat het volksnationalisme in Europa zeker niet dood is. Integendeel, met een stembusgang in België en referenda in Schotland en Catalonië is de kans groot dat 2014 zo’n slordige 25 jaar naar het ontwaken van de volkeren uit Oost Europa, het begin wordt van een decennium waar de almacht van de oude centralistische staten doorbroken wordt en de verschillende Europese volken en naties hun plaats binnen het Europa van morgen zullen opeisen! Het wervende en positieve “Yes!, Si!, Ja!, Iatz!,…” zal de komende maanden nog vaak heel luid weerklinken.

(HVR)