Woedende Genk-supporters eisen ommekeer in open brief

Basta! De Genkse supportersemmer zit vol. Als er niet gauw drastische maatregelen worden getroffen bij de zieke club uit Limburg, dreigen ze ermee te kappen. “Stop met de supporters een rad voor de ogen te draaien”, schreeuwen ze in een behoorlijk uitvoerig betoog.
De supporters van Racing Genk zijn het beu. Kotsbeu. Met een 3 op 24 in de competitie staat de topclub op een tegenvallende zesde plaats in het klassement. Er wordt niet meer gewonnen of gescoord. Net het tegenovergestelde van waar een vurige club als Racing Genk vroeger zo goed in was.

Eerste punt op de agenda is het buitenflikkeren van trainer Mario Been. Vorige trainers waren al lang buitengeflikkerd, zoals Johan Boskamp na een 18 op 36 en Hein Vanhaezebrouck na een 17 op 48.

Vervolgens begrijpen de supporters niet waarom er totaal niet meer gefocust wordt op de jeugdwerking. Een punt waarin Genk jarenlang opvallend sterk is geweest. Waarom jong talent Siebe Schrijvers amper speelkansen krijgt terwijl dure binnenlandse transfers uit blessure al na één trainingsdag weer mogen postvatten, is voor hen een raadsel.

En last but not least, dat het bestuur eens iets doet met al die centen. Mboyo en De Ceulaer hebben serieus wat geld gekost, maar zijn voorlopig geen meerwaarden voor de ploeg. “Voor een club die claimt om fundamenteel gezond te zijn en die ook graag uitpakt met een enorme spaarpot is het volledig transferverhaal en de daaruit voortvloeiende sportieve prestaties enorm droevig”, klinkt het.

En daarom: “Willen jullie van deze club het volle potentieel gebruiken en RC Genk omvormen tot een absolute topclub in ons land of willen jullie een gezapig provincieclubje blijven waar alles kan en niets moet?”, vragen ze zich terecht af. Aan het bestuur om daar een eerlijk antwoord op te geven… (KDN)

Beste,

Om met de deur in huis te vallen: 3 op 24. Dat zijn de harde cijfers die KRC Genk in de competitie heeft behaald. Indien we de bekerwedstrijd op Oostende meetellen, is dit zelfs 3 op 27. We durven zelfs te zeggen dat dit ontnuchterende cijfers zijn die bij ieder zichzelf respecterende topclub (of club die een topclub wil zijn) zou leiden tot ingrijpende maatregelen. Laten we onszelf anders onmiddellijk verbeteren. Zulke cijfers zouden niet alleen bij topclubs gevolgen hebben. De Draken van Bergen lieten Enzo Scifo zijn koffers pakken na een 2 op 24. In Mechelen werd Harm van Veldhoven vriendelijk verzocht om zijn bureau op te ruimen na een 6 op 24. Waasland-Beveren stuurde Glenn De Boeck de laan uit na een 8 op 36 en in Brugge mocht Garrido zelfs beschikken omdat “het voetbal niet mooi was”. Bij ons eigen Genk is Johan Boskamp vertrokken na een 18 op 36, hebben we Van Haezebrouck zien gaan na een 17 op 48 en is Jos Heyligen buitengezwierd na een 4 op 18. Dus met veel minder middelen dan op dit moment het geval is, was het bestuur toch veel strenger inzake slechte resultaten.

Maar dit is allemaal niet zo bij het huidige RC Genk. Toen deze club in 2002 een nieuw logo kreeg, had men “We’re Magic” als slagzin. Ondertussen is dit vervangen door “Da’s FRZA”, maar het lijkt toch tijd geworden voor iets nieuws: “Rustige vastheid”. Dit typeert onze trainer en nog veel erger: dit typeert onze club. Ons bestuur mag dan voor deze houding geprezen worden door de media en inderdaad, overhaaste beslissingen zijn in het voetbal maar zelden goed. Maar de Genkse versie van “rustige vastheid” lijkt deze club ondertussen in een diepe slaap te wiegen. Een diepe slaap die in groot contrast staat met de slapeloze nachten die menig supporter ondertussen na een nieuwe beschamende partij heeft.

Wij als supporter zien ook wel dat Mario Been niet de grote ziektevlek is van ons KRC Genk, maar we houden het om te beginnen simpel en beginnen toch bij de spreekbuis van onze club: de trainer.

Onder Mario Been is het zelden echt mooi geweest. Voor de mensen die kicken op balbezit van 65/70% is ons voetbal prachtig, maar voor de gemiddelde Genkse supporter die de grootste successen heeft zien voorbij komen met sturm-und-drang voetbal, met het snel opzetten van de tegenaanval om zo even snel de netten bij de tegenstander bol te zetten, is dit niet zo. Wij hebben geen behoefte aan het oeverloos gebrei, gedraai, gekap en het eindeloos balletje breed leggen dat we nu te zien krijgen.

We gaan ook niet flauw doen: De Europese prestaties van Mario Been mogen er zeker zijn en hetzelfde geldt voor het bekerparcours van vorig seizoen. Wie achtereenvolgens Standard, Zulte-Waregem en Anderlecht uitschakelt, mag die beker terecht fier in de Brusselse lucht steken. Wie er in de achtste finales uitvliegt tegen Lierse of in de kwartfinales tegen KV Oostende heeft dan weer minder reden tot fierheid (of vastigheid). En zo kunnen de bekerprestaties gereduceerd worden tot 1 zeer goede campagne en 2 blamages.

Het palmares in het allerbelangrijkste regelmatigheidscriterium, de vaderlandse competitie, oogt zo mogelijk nog somberder. In zijn eerste seizoen wist Mario Been met de grootste moeite Play-Off 1 te behalen, na een moeizame zege (met het mes op de keel) tegen AA Gent. En dat deed hij dan bovendien met Kevin De Bruyne en Christian Benteke, respectievelijk iemand die op het punt staat om voor de tweede keer de Bundesliga te veroveren en iemand die nu een smaakmaker is in de Premier League. Vorig seizoen was het dan weer een grijze bedoening en dit seizoen kan nog uitlopen op een enorme ramp als er niets gebeurt.

Een ander pijnpunt van onze trainer is onze jeugdwerking. Er duiken veelvuldig signalen op van mensen binnen onze jeugdwerking dat zij allerminst opgezet zijn met het gebruik van de jeugd binnen Genk momenteel. We hebben geen Kevin De Bruyne of Thibaut Courtois meer, dus dat we niet elk jaar een onbetwiste jeugdtopper in de basis hebben staan, is begrijpbaar. Maar dat een raspaardje als Siebe Schrijvers zelfs in deze malaise geen invalbeurt krijgt in Oostende of Waregem is niet te begrijpen. Eveneens is het wraakroepend dat een dure, binnenlandse transfer na een langdurige blessure met slechts één trainingsdag achter de rug de voorkeur krijgt op een jong talent dat zeker niet minder gebracht heeft als deze transfer. Het dieptepunt van dit seizoen dan qua jeugd was tijdens de thuismatch voor de beker tegen Oostende toen Jeroen Simaeys uitviel en Mario Been de terechte beslissing nam om Sandy Walsh te laten opwarmen zodat Anele centraal kon gaan voetballen en Sandy Walsh de rechtsachterpositie kon innemen. Groot was onze verbazing dan toen we zagen dat de dit seizoen teleurstellende Khaleem Hyland centraal achteraan mocht plaatsvatten en Kumordzi quasi zonder opwarming het veld mocht betreden. Sandy Walsh, een Nederlands belofte-international die in zijn weinige kansen niet teleurstelde, kreeg zo nog maar eens een kaakslag van Mario Been. Want ook bij een niet-selectie van rechtsback Anele op het veld van Lokeren mocht onze back-up op de rechtsachter niet opdraven. Hij mocht zelfs niet mee op verplaatsing.

Dergelijk gedrag is niet goed te keuren voor de club die RC Genk pretendeert te zijn, nl. een club die de jeugdwerking hoog in het vaandel draagt. Eender welke coach van RC Genk zou gewoon moeten WETEN dat elke kans om een jongere te laten spelen, gegrepen moet worden. We moeten er uiteraard niet in overdrijven en verwachten dat we 75% van het seizoen spelen met een hoop 17/18-jarigen, maar wat er dit jaar gebeurt is toch de volledige andere kant van het spectrum.

Elke club en toch zeker een club die zo graag een topclub genoemd wil worden, zou haar conclusies trekken en maatregelen treffen. Maar in Genk is dit niet het geval. We verwijzen hierbij weer naar de reeds genoemde rustige vastheid.

Zoals we al eerder zeiden, zou het wel oneerlijk zijn om Mario Been met alle zonden van Israël te overladen. Het is immers toch wel duidelijk dat deze club structureel slecht blijft werken. In het begin van het decennium waren er nog de groeipijnen, daarna hadden we de financiële problemen en was het wachten op een vakman als Frank Vercauteren om de negatieve spiraal te doorbreken. Maar nu zou deze club (zeker na de doorlichting door oud-coach Vergoossen) toch een professionele structuur moeten hebben met de juiste mensen en de bijhorend juiste verantwoordelijkheden op de juiste plaats. En daar blijft het na al deze tijd nog steeds mank lopen. Soms vraag je je af of we niet nog steeds met dezelfde visie werken als eind jaren ’90.

In lang vervlogen tijden waren het nog de bestuursleden die zich inhielden met transfers, maar ondertussen is het algemeen directeur Dirk Degraen die hier een dubieuze rol in speelt. In de zomer van 2011 –net na onze laatste titel- slaagde hij er niet in om Thibaut Courtois, die pas verkocht werd aan Chelsea, nog een jaar in Genk te houden. Na een rondje moddergooien (niet de eerste of laatste keer dat onze AD zich hierop liet betrappen), verlaat Courtois met net niet slaande deuren de Cristal Arena, terwijl op dat moment een extra jaar als huurling bij Genk absoluut niet onrealistisch was. Geld was hierbij het grote probleem, geld dat iets later wel gebruikt kon worden voor Abel Masuero. Deze laatste was het lijdend voorwerp van nog zo een wansmakelijke episode in de tragikomische transferzomer na onze titel. Een Argentijnse verdediger die door toenmalig Technisch Directeur Frank Vercauteren al zeer vlug terug het vliegtuig naar Buenos Aires in geduwd werd, maar die achteraf door onze TD-ad-interim nog vlugger teruggehaald werd. Het grootste wapenfeit van deze topper was een veroordeling door de Leuvense politierechter.

Deze transfer werd in de eerste post-titel mercato vergezeld door de enige voltreffer Christian Benteke (waarbij de vraag gesteld kan worden in hoeverre mate dit het enige was dat we loskregen van onze vrienden in Luik als pasmunt voor het doorverkooppercentage op Steven Defour), de ex-kampioen Mohammed Sarr die geen volledige match in de benen had na zijn passage in Genk en Masuero zijn landgenoot Leandro Grimi (herinneren jullie hem nog wel?).

De volgende zomermercato sloegen we opnieuw een oud pad in, nl. dat van de dure spelers van Belgische subtoppers. Zo kregen we Julien Gorius, die geen slechte voetballer is maar die prijs/kwaliteit toch van een andere orde is dan wat andere clubs binnenhalen. Hij werd dan op het einde van de zomer voor een onbepaald (maar naar alle waarschijnlijkheid een Lambrechtiaans hoog) bedrag vergezeld door Genks favoriete zoon Benji De Ceulaer, waarvoor een flinke duit werd neergeteld. Hetzelfde werd overigens gedaan voor de illustere Sandomierski, die tot nog toe ook nog geen enkele bijdrage heeft geleverd aan onze club.

Deze zomer zouden we dan eindelijk het grote gat in creativiteit dat we kennen sinds het vertrek van Kevin De Bruyne opvullen. Vooraan werd er financieel zeer krachtdadig opgetreden met de aankoop van Mboyo, waar we jammer genoeg nog amper plezier aan gehad hebben. Het is uiteraard spijtig en niet RC Genk zijn schuld dat hij zo vlug wegviel, maar dat er na 4 maanden nog steeds geen meerwaarde staat en dat Ilombe Mboyo nog steeds kampt met een zware conditionele achterstand oppert daarentegen wel enkele vragen. Hoe is die medische keuring gebeurd voor zo een dure voetballer? Wilden onze sportief verantwoordelijken zo graag Anderlecht eens één keer aftroeven? Hopelijk was dit geen verhaal van eer en wraak (omwille van het verlies van enkele talenten aan de Brusselaars) die het haalden van ratio en clubbelang.

Maar het ergste is hetgeen er gebeurt om toppers als Josip Skoko en Kevin De Bruyne te vervangen. Het was een mooie zet om achter topspeler Thorgan Hazard te gaan en het is eveneens niet de fout van KRC dat John Bico ons erbij gelapt heeft. Maar het is wel frappant dat na het mislukken van deze transfer alle hoop op Fabien Camus werd gezet. Een speler die we sowieso hadden en waarvan we ons kunnen afvragen waarom er zelfs maar achter Hazard werd gezeten als hij dan toch (achteraf gezien) volgens jullie zou voldoen als de missing link. Immers werden de pijlen na het mislopen van Hazard niet op een andere speler gericht. En dit patroon zet zich zelfs deze (bijna aflopende) mercato voort. Nog steeds is de broodnodige creativiteit niet aanwezig en nog erger: nog steeds ziet niemand van zowel het bestuur als de trainersstaf dit manco in, aangezien er nu na het bevestigen van het vertrouwen in Been nog maar eens benadrukt werd dat deze kern voldoende moet zijn om de (tijdens het seizoen omlaag gehaalde) ambities waar te maken. De enige speler die erbij kwam was het groot vraagteken genaamd Cissé. Een tweede speler van de vijf spelers die Mario Been steunden in Feyenoord die we al in onze club mogen begroeten. Een speler die bovendien jarenlang niets meer gepresteerd heeft en ook nog eens opnieuw niet het type is dat we nodig hebben. Ook hier kijken we zeer vreemd van op. Mario Been als “Technisch Directeur in de 2de lijn”?

Ondertussen beginnen ook de scouts zich waarschijnlijk vragen te stellen. Waarom zouden zijn hun werk doen en spelers aanbrengen, wanneer zij die instaan voor de transfers toch enkel maar hun eigen zin doen en zich bezig houden met het aantrekken van exotische spelers of peperdure middenmoters uit onze eigen competitie?

Indertijd was Herman Vermeulen hier Technisch Directeur en hij had een spelersdatabase uitgebouwd om U tegen te zeggen met per positie enkele spelers voor wanneer het nodig was. Dit waren niet altijd bekende namen, maar het waren ook relatief goedkope talenten met een enorm hoog doorverkooppotentieel. Wat er met die database gebeurd is, is een groot mysterie. Het laatste dat we hieromtrent vernomen hebben, is dat Vermeulen bij zijn vertrek naar Qatar aangaf dat hij deze database zou achterlaten om onze club een laatste dienst te bewijzen. Wat er ook mee gebeurd is, het feit is alleszins dat de gedane transfers niet meteen een sterke indruk nalaten op het vlak van scouting. De laatste echte witte merel die niet al door elke Europese voetbalvolger gekend was, was Elyaniv Barda. En dat was dan nog een zoethoudertje voor het mislukken van de eerste poging om Barak Itzakhi binnen te halen.

En als laatste willen we ook wat gedachten opperen bij andere randfeiten ivm het transfergebeuren. We durven het ons niet voor te stellen, maar zouden er soms geen andere belangen spelen bij bepaalde activiteiten dan enkel clubbelangen? Immers zien we dat onze Algemeen Directeur in het verleden zelf zijn sporen verdiend heeft in de makelarij en dat er bepaalde paden gevolgd worden zoals het herhaaldelijk werken met een bevriend “huismanager” als Mogi Bayat. Een triest hoogtepunt hierin was de afgesprongen transfer van Christian Brüls, die gezorgd heeft voor een grote deining tussen ons RC Genk en het immer sympathieke Westerlo doordat de heer Bayat de volmacht kreeg om een transfer van een club waar hij niet werkzaam in is, af te ronden.

Het lijkt ook bovendien zeer mooi meegenomen dat onze Technisch Directeur uit dezelfde omgeving komt als de heer Degraen. Zo wordt er een situatie vermeden waarin de Technisch Directeur een transfer van de Algemeen Directeur zou weg sturen.

Voor een club die claimt om fundamenteel gezond te zijn en die ook graag uitpakt met een enorme spaarpot is het volledig transferverhaal en de daaruit voortvloeiende sportieve prestaties enorm droevig. En we hopen dat er ook wat meer klaarheid geschonken wordt in het kluwen van onze sportieve werking voor bepaalde bedenkingen en/of gissingen een eigen leven gaan leiden.

Ondertussen blijft het in de vaderlandse pers oorverdovend stil. Elke reporter ziet dat er iets moet veranderen, maar niemand durft de pijnpunten hardhandig aan te halen. Weten ze het zelf niet en horen ze eigenlijk niet thuis in hun job? Of hebben ze misschien toch schrik om weer verbannen te worden, zoals Roger Cox even overkwam nadat hij naar buiten bracht dat RC Genk met Uwe Rapolder had gesproken op het moment dat Mario Been een potje blufpoker speelde om zijn 2de (!) contractverlenging te bemachtigen. Anders valt het niet te verklaren waarom het bij ons zo rustig blijft, terwijl het land al te klein is bij een 0 op 9 van Anderlecht, Standard of Club Brugge.

De enige andere mogelijke optie is natuurlijk dat we gewoon helemaal niet serieus genomen worden als een (potentiële) topclub, maar dat de pers en andere voetballiefhebbers ons nog steeds bekijken als een uit de kluiten gewassen provincieclubje die nog steeds een trap lager staat dan bovengenoemd trio van echte topclubs. En dit is eigenlijk niet verwonderlijk zolang die club uitgemaakt wordt door mensen wiens hoofdbekommernis het niet is om ons naar nieuwe sportieve successen te leiden, maar om te doen aan een luxe vorm van tijdverdrijf en zich bezig te houden met wat netwerken met een pint in de hand. Dit werd nog eens uitvoerig aangetoond door het feestje dat er plaats vond na de nederlaag tegen Charleroi terwijl het echte hart van de club, nl. de kritische en ambitieuze supporters van onze club, gedesillusioneerd huiswaarts aan het trekken waren.

Dus om af te sluiten vragen wij dat ons bestuur eens eerlijk is in hun plannen. Willen jullie van deze club het volle potentieel gebruiken en RC Genk omvormen tot een absolute topclub in ons land of willen jullie een gezapig provincieclubje blijven waar alles kan en niets moet?

Is het het eerste, vragen wij jullie met aandrang om daar ook naar te handelen en een frisse wind te bezorgen door niet alleen een toptrainer binnen te halen, maar ook door eens te zorgen voor een betere omkadering met (sportieve) verantwoordelijken die zich niet ingedekt voelen door een contract van bepaalde en lange duur, maar die afgerekend worden op hun prestaties en die dat ook weten. En het kan ook geen kwaad om ons meermaals te verrassen met een echte voltreffer, een onverwachte en zeer succesvolle transfer.

Is het dan toch het tweede, vragen wij jullie om te stoppen met de supporters een rad voor de ogen te draaien. Laat de grote woorden en ambities die we elk seizoen te horen krijgen achterwege en wees eerlijk naar jullie veel te brave achterban toe. Zij die zich daar dan in kunnen vinden, blijven wel komen en de supporters wiens ambitie gegroeid is zoals het voor een topclub hoort, zullen wel veel goedkoper en makkelijker in hun zetel naar een leuke film kijken of genieten van tijd met hun gezin en vrienden. Maar dan beschikken jullie tenminste over supporters die weten voor wat voor een club ze supporteren en niet over supporters die elk jaar weer een illusie armer zijn.

Stop dus met het spelen met onze gevoelens. Het is immers niet omdat jullie niet met hart en ziel aan deze club verknocht zijn, dat hetzelfde voor anderen geldt. Neem jullie verantwoordelijkheid, zorg dat iedereen doet waarvoor hij vorstelijk betaald wordt. En bovenal: wees eerlijk. Zowel naar jullie zelf toe, naar de arme stakker die onze volgende trainer zal zijn, naar de spelers die hier een contract tekenen en vooral naar de supporters die iedere week opnieuw in weer en wind, in België en in Europa, in dag en nacht klaar staan voor deze club. Supporters die meer verdienen dan een club met teveel leugens, mysteries en niet ingeloste beloftes...

Met vriendelijke groeten,

De supporters van KRC Genk.