Ex van François Sterchele bijt van zich af: "Joke en de mama van François hebben een goeie dokter nodig, geen goed artikel"

Alweer een nieuw drama in de emotionele nalatenschap-soap rond Club Brugge-sterspeler François Sterchele: de moeder van de speler gaf een paar dagen geleden samen met Joke van de Velde een venijnig interview weg; de aangevallen ex-vriendin van Sterchele reageert verslagen.

“Ik weet écht niet wat ik moet doen of wanneer dit eindelijk zal ophouden”, reageert Rachel Licata, de ex van François Sterchele. “Vroeger had ik er ééntje tegen mij (ex-Miss België Joke van de Velde, die een korte relatie had met Sterchele vlak voor zijn dood, nvdr.); nu zijn ze al met twee. Dit zal nooit stoppen; echt nooit.”

Valse abortus

Het heeft er serieus van weg dat Licata tenminste op dat punt gelijk heeft. Na de plotse dood en de begrafenis van de bejubelde speler op 8 mei van dit jaar werden de messen geslepen en voerden de vrouwen in het leven van Sterchele een macabere en niet altijd even smaakvolle rouwdans uit rond zijn graf. Ex-Miss België Joke van de Velde wilde erkenning voor het feit dat zij de laatste vrouw in het leven was van Sterchele, ook al had ze hem maar een paar weken gekend en was hun liefde nog heel pril. Rachel Licata, die net een jarenlange relatie achter de rug had met de voetballer zag – en ziet- zichzelf als de grote liefde van de Bruggespeler en had het moeilijk met de profileringsdrang van Van de Velde. Op de begrafenis stond Rachel vooraan bij de familie; Joke moest het met een plaatsje achteraan in de kerk stellen. Nu lijken de rollen omgekeerd: Marleen Boonen, moeder van François Sterchele, mengt zich in het debat en gaf begin deze week samen met Joke van de Velde aan een Vlaams weekblad een hard interview weg, waarin de twee brandhout maakten van Rachel Licata en haar bewering dat ze eind 2007 zwanger was van de voetballer, maar het kind liet aborteren omdat hun relatie niet goed meer zat.

Callgirl

Maar dat is niet alles: in het artikel wordt Licata verweten als callgirl te hebben gewerkt en beweren de twee vrouwen dat van haar zwangerschap en de daaropvolgende abortus helemaal niks aan is. Ze noemen haar “gevaarlijk” en verwijten haar dat ze “aaneen hangt van de leugens” en au fond gewoon uit was op het geld van de eersteklassespeler.

Rachel Licata lijkt zich die harde woorden niet echt aan te trekken, maar reageert aanvankelijk eerder gelaten: “Ik vind het beter om haar (Marleen Boonen, de moeder van Sterchele, nvdr.) te laten voor wat ze is. Ik weet wie ik ben en waar ik voor sta, maar zij heeft duidelijk een probleem met zichzelf. Ze zoekt blijkbaar een schuldige voor de dood van haar zoon – en dus kijkt ze naar mij. Prettig vind ik dat natuurlijk niet, maar nog eens: ik weet dat mijn versie van de feiten de juiste is – over die zwangerschap en de abortus, dus – en ik ben in eerste instantie beginnen lachen toen men mij het bewuste artikel doorfaxte op het werk. Van al wat er in dat artikel beweerd wordt, is er niet één bewijs te vinden. De mensen die mij echt goed kennen, zoals mijn familie, bijvoorbeeld, waren dus niet geshockeerd door de richting van waaruit dit spookverhaal kwam, maar door de fabeltjes die erin verteld worden. Nog eens: die vrouw heeft begeleiding nodig. En Joke van de Velde ook: wat dat betreft, zitten die twee echt in hetzelfde schuitje. Ze hebben allebei een goede dokter nodig, geen goed artikel.”

Ergste aller idioten

Doordat de vrouwen die hij verweesd achterlaat het blijkbaar niet kunnen laten met modder naar elkaar te gooien, lijkt het wel dat aan François Sterchele geen rust is gegund. De “weduwen Sterchele”, zoals ze ondertussen gemeenzaam worden genoemd, blijven maanden na de dood van hun oogappel vervaarlijk naar elkaar klauwen, het liefst via de media, al blijft het daar blijkbaar niet bij. Licata: “Ik blijf er versteld van staan dat de overkant ervoor kiest om nu op zo’n manier opnieuw de aanval in te zetten. Het is godbetert zes maanden geleden dat ik met de moeder van François een woord heb gesproken. Contact is er echt wel nog geweest: ze heeft vrienden van haar op me af gestuurd, die me bedreigden per sms. Maar soit – de politie houdt zich daar op dit ogenblik mee bezig. Verder is mijn auto ook beschadigd op een mysterieuze manier, maar daar trek ik me allemaal zo weinig mogelijk van aan. Ik wil en kan veel relativeren en hoop dat ze op een dag het licht ziet. In al die heisa lijkt ze te vergeten dat ik de vrouw was waarmee François op een echte, gemeende manier omging tot kort voor zijn dood. Door mij nu zo aan te vallen, lijkt het wat mij betreft alsof ze haar eigen zoon verloochent. Alsof hij de ergste aller idioten was in de manier waarop hij mij bekeek en van mij hield. Ze vertelt aan iedereen die het horen wil dat ik dankzij de glorie van haar zoon geworden ben wie ik vandaag ben. Larie natuurlijk, want wie zorgt er elke keer opnieuw voor dat ik geliefd word als gevolg van de haat die ze in mijn richting spuit? Inderdaad: zij zelf! Weet je dat ik gisteren 2400 bezoekers op mijn internetsite heb gehad?”

Glitter & Glamour

Als puntje bij paaltje komt, vindt Licata het spijtig dat de hetze opnieuw wordt aangewakkerd: “Sterker nog: het doet me pijn. Want ik heb een gezamenlijke voorgeschiedenis met de mama van François. We houden allebei, zij het in een andere rol, zielsveel van dezelfde man. We staan met hem samen op familiefoto’s; hebben hem allebei bijzonder intiem gekend. Dat veeg je niet zomaar uit, wát er ook gebeurt. Ik vraag me dan soms ook af hoe het zo is kunnen lopen. Al weet ik wel hoe het in elkaar zit, hoor. Marleen is iemand die altijd al aangetrokken geweest is door glitter en glamour. De aandacht van een ex-Miss België is er volgens mij verantwoordelijk voor dat ze op dit moment haar kar een beetje keert. En dus wordt het spel zo gespeeld. Terwijl ik veel liever zou hebben dat ze me de dingen gewoon recht in mijn gezicht komt zeggen – ze weet maar al te goed waar ik woon, net zoals ik dat van haar weet. Ach, ik zou hier punt voor punt kunnen antwoorden op al die onzin die in dat artikel staat en het allemaal weerleggen, maar ik wil de slimste zijn en me niet tot dat niveau verlagen. We moeten er gewoon mee ophouden, of beter: zij moet dat dringend doen. Want weet je: het doet pijn. Voor mij én voor haar. “ (BVH)