Hoeveel plastic eten we? Het kan wel zoveel als één creditcard per week zijn

Uit een studie die eind vorig jaar werd uitgevoerd blijkt dat mensen elke week vijf gram micro- en nanoplastics eten. Van de verste diepten van de oceaan tot het diepste gedeelte van de longen, lijken microplastics elk stukje van ons leven te zijn binnengedrongen, inclusief het menselijk maagdarmkanaal. Zeer onrustwekkend (of niet?).

De Medische Universiteit van Wenen heeft een studie gepubliceerd in het tijdschrift Exposure & Health waaruit blijkt dat gemiddeld vijf gram plastic deeltjes per persoon per week in het menselijk maagdarmkanaal terechtkomen. In eerdere studies zijn al deeltjes in het menselijk bloed en de organen aangetroffen. Ook is gebleken dat microplastics schadelijk zijn voor ongeboren baby's. Sinds de jaren vijftig is er door de mens meer dan 8,3 miljard ton plastic geproduceerd, waarvan 79 procent op stortplaatsen en in de natuur terecht is gekomen.

Afgedankt plastic valt uiteen in micro- en nanodeeltjes die in onze waterwegen en bodem terechtkomen. Microplastics, die tussen 0,001 en 5 millimeter groot zijn, en nanoplastics, die kleiner zijn dan 0,001 millimeter, komen uiteindelijk via zeevruchten en vis, of zelfs groenten en fruit in onze voedselketen terecht. Ze kunnen ook in het lichaam terechtkomen wanneer we uit plastic flessen drinken: mensen die 1,5 tot 2 liter water per dag uit deze flessen drinken, krijgen 90.000 plastic deeltjes per jaar binnen.

Veel plastic in schoonheids- en gezondheidsproducten

"Wie echter kiest voor kraantjeswater kan, afhankelijk van zijn geografische locatie, de hoeveelheid ingenomen plastic deeltjes terugbrengen tot 40.000," aldus de studie van de Medische Universiteit van Wenen. Een andere bron van deze deeltjes zijn microkorrels, die opzettelijk worden gebruikt in veel gezondheids- en schoonheidsproducten. Uit onderzoek van de NGO Plastic Soup Foundation (PSF) is gebleken dat bijna 9 van de 10 cosmetica van toonaangevende merken zoals L'Oréal Paris, Garnier, Nivea, Gillette, Oral-B, Head & Shoulders en andere merken microplastic deeltjes bevatten.

Deze deeltjes vinden ook hun weg terug naar het menselijk lichaam zodra ze in onze waterwegen terechtkomen. Of ingeslikte micro- en nanoplastics een gezondheidsrisico vormen, wordt onderzocht in tal van studies, maar is tot op heden grotendeels onbekend. Het onderzoeksteam van de Medische Universiteit van Wenen heeft in zijn rapport de huidige stand van de wetenschappelijke kennis samengevat en stelt dat ingeslikte deeltjes die door het maagdarmkanaal gaan, leiden tot veranderingen in de samenstelling van het darmmicrobioom.

Obesitas, diabetes en chronische leverziekten

Deze veranderingen houden verband met stofwisselingsziekten zoals obesitas, diabetes en chronische leverziekten. "De deeltjes kunnen plaatselijke ontstekingen en immuunreacties veroorzaken, en met name van nanoplastics is vastgesteld dat zij chemische routes in gang zetten die betrokken zijn bij de vorming van kanker," aldus de studie. Maar wat kun je nu doen om te voorkomen dat deeltjes in je lichaam terechtkomen? Voedsel in porseleinen borden in plaats van plastic bakjes in de magnetron opwarmen en je huis ventileren zijn enkele van de oplossingen die naar voren zijn gebracht om de inname van plastic deeltjes tot een minimum te beperken.

Deeltjes in theezakjes en voorgekookte rijst

Ook het vermijden van plastic verpakkingen bij het kopen van voedsel kan helpen. Studies hebben deeltjes gevonden in theezakjes en zelfs in voorgekookte rijst. Het is ook belangrijk om gefilterd kraanwater te drinken, omdat dit bijna de helft minder deeltjes bevat dan flessenwater. Ook bij het wassen van onze kleren komen veel synthetische deeltjes vrij. Een vezelvanger in je wasmachine kan voorkomen dat microplastics eruit spoelen. Maar het is ook belangrijk om synthetische vezels helemaal te vermijden en in plaats daarvan te kiezen voor natuurlijke materialen zoals wol, zijde en hennep. En natuurlijk is het altijd belangrijk om een beleid te steunen dat probeert plastic voor eenmalig gebruik te beperken.

(Bron: Euronews.com)