Vakbonden waarschuwen: “Deze jobs dreigen de Belgische arbeidsmarkt compleet te hervormen"

Flexi-jobs zijn bijverdienmogelijkheden waarmee werknemers op een flexibele en fiscaal aantrekkelijke manier extra kunnen werken bovenop hun hoofdberoep. Deze regeling werd aanvankelijk beperkt tot specifieke sectoren zoals horeca en detailhandel, maar de nieuwe plannen van de regering-De Wever zorgen voor een ingrijpende verandering: flexi-jobs worden uitgebreid naar álle sectoren.

Belangrijke uitbreiding van het systeem

De Belgische federale regering, onder leiding van N-VA-voorzitter Bart De Wever, wil het systeem van flexi-jobs fors uitbreiden. Niet alleen komt er toegang voor alle sectoren, maar ook het inkomensplafond voor flexi-jobs wordt verhoogd. Het doel is om de arbeidsmarkt meer wendbaar te maken en mensen meer ruimte te geven om bij te verdienen zonder zware belastingdruk.

Wat maakt flexi-jobs zo interessant? In tegenstelling tot een tweede ‘klassieke’ job, zijn de inkomsten uit een flexi-job nauwelijks belast. Met het verhoogde plafond kunnen werknemers nu meer uren presteren tegen gunstig fiscaal tarief. Voor veel mensen wordt het daardoor aantrekkelijker om bijvoorbeeld vier vijfde te werken in hun hoofdberoep en het inkomensverschil aan te vullen met een flexi-job.

Voor wie is dit een voordeel?

Zowel werknemers als werkgevers kunnen voordeel halen uit deze versoepeling. Werknemers krijgen meer financiële ademruimte, terwijl werkgevers makkelijker tijdelijk of bijkomend personeel kunnen inschakelen zonder zware administratieve lasten. Vooral sectoren met piekmomenten, zoals retail, logistiek of de evenementensector, kunnen hierop inspelen.

Kritiek van de vakbonden

Toch is er ook kritiek. Vakbonden trekken aan de alarmbel. Maarten Gerard van het ACV waarschuwt dat het systeem voltijdse tewerkstelling dreigt te ondermijnen. "Het wordt fiscaal interessanter om deeltijds te werken en aan te vullen met een flexi-job dan om gewoon voltijds aan de slag te blijven," aldus Gerard. Dit kan volgens hem leiden tot een structurele verschuiving richting deeltijdswerk, met gevolgen op lange termijn.

De uitbreiding van het systeem roept vragen op over de houdbaarheid van sociale zekerheid en pensioenen. Voltijdse banen dragen doorgaans meer bij aan de sociale kas dan flexi-jobs, die grotendeels belastingvrij blijven. Een verschuiving naar flexi-arbeid zou die bijdragen kunnen verminderen, met potentiële tekorten als gevolg. (lees verder onder de afbeelding)

Welke sectoren profiteren?

Met de nieuwe regeling kunnen alle sectoren — van zorg tot industrie — gebruik maken van het systeem. Vooral bedrijven met schommelende werklast of krapte op de arbeidsmarkt zullen waarschijnlijk gebruikmaken van de nieuwe flexibiliteit. Voor studenten, gepensioneerden of jonge ouders kan dit een toegankelijke manier zijn om hun inkomen aan te vullen.

Critici stellen dat deze hervorming eerder een vermomde bezuiniging is dan een arbeidsmarktmaatregel. Door werk fiscaal voordeliger te maken in de marge, wordt voltijds werk minder aantrekkelijk. Voorstanders zien het dan weer als modernisering, waarbij mensen zelf meer controle krijgen over hoe en wanneer ze werken.

Wat betekent dit voor de toekomst van werk?

De plannen van de regering-De Wever wijzen op een trend richting meer individuele werkregie. Werknemers krijgen meer vrijheid om hun arbeid te organiseren, maar de vraag blijft: hoe garanderen we op lange termijn voldoende sociale bescherming? Het debat over flexi-jobs versus vaste tewerkstelling zal de komende jaren ongetwijfeld blijven spelen.

Besluit: Kans of risico?

De uitbreiding van flexi-jobs biedt ontegensprekelijk kansen voor meer bijverdienmogelijkheden, maar het systeem is niet zonder risico. Als de balans doorslaat naar steeds meer deeltijdse arbeid, komt het klassieke model van voltijdse arbeid, met volledige sociale rechten, mogelijk onder druk te staan. Een doordachte en genuanceerde uitvoering zal dus cruciaal zijn.

(Afbeeldingen: Freepik)