Vrouw die een van Europa's grootste legale bordelen beheert, legt uit wat bij hen de 'acht-seconden-regel' is

Catherine De Noir, 31, is bordeelmanager met een achtergrond in organisatiepsychologie. Onlangs gaf ze een inkijkje in de realiteit van legale seksarbeid. Van uiteenlopende fantasieën tot bekende gezichten die het bordeel bezoeken – ze zegt dat ze alles al heeft gezien – en ze vertelde hoe het is om in deze industrie te werken.

Nu, in samenwerking met Europa’s snelst groeiende erotische platform Erobella, deelt ze dingen die mensen misschien nog niet weten over het leven in een legaal bordeel. Volgens haar is veiligheid niet zomaar een aandachtspunt, maar een fundamentele prioriteit. Veiligheid is de “hoogste prioriteit” in het legale bordeel, en er zijn allerlei maatregelen getroffen om te zorgen dat alle vrouwen zich veilig voelen tijdens hun werk.

Paniekknop

Een van de belangrijkste veiligheidsmaatregelen in de club is volgens Catherine de installatie van paniekknoppen in elke kamer. Deze knoppen zijn discreet, maar vormen een cruciaal onderdeel van het noodsysteem. Ze legt uit: “Elke werkneemster weet exact waar de paniekknop in haar kamer zit, en ze krijgt training over hoe en wanneer die te gebruiken. Als een situatie ongemakkelijk, bedreigend of gevaarlijk wordt, kan ze de knop snel en stil indrukken.”

Acht-seconden-regel

“De paniekknop maakt geen geluid in de kamer zelf – dat is bewust – zodat de klant niet merkt dat er een alarm is geactiveerd. Zo voorkomen we dat de situatie escaleert. Op het moment dat de knop wordt ingedrukt, gaat er een sirene af op de beveiligingspost en verschijnt het kamernummer onmiddellijk op onze monitoren. Hierdoor kan ons getrainde veiligheidsteam snel reageren. Wij hanteren wat wij de ‘acht-seconden-regel’ noemen. Dit houdt in dat het beveiligingspersoneel binnen acht seconden na activatie van de paniekknop in de kamer moet zijn. Dit is geen richtlijn, maar een strikt protocol.”

“Om aan deze norm te voldoen, ondergaat ons team regelmatig oefeningen en training met scenario’s. Ze oefenen de snelste routes door het gebouw, weten waar de sleutels liggen en wie er op dat moment moet reageren. Als het alarm afgaat, rennen minstens twee beveiligers naar de kamer. Ze openen de deur, beoordelen en de-escaleren de situatie onmiddellijk. Managers worden ook opgeroepen om verdere ondersteuning te bieden en de nodige opvolging te verzorgen,” klinkt het. (lees verder onder de afbeelding)

“Soms zijn er nog dingen die me verbazen”

Na negen jaar in de branche zegt Catherine dat ze “alles wel heeft gezien”. Toch blijft ze af en toe nog verbaasd. In haar werk leer je werkelijk elke dag iets nieuws. Ze vertelde ook over hoe klanten soms echt verliefd worden op de vrouwen die er werken. Zo was er eens een man die het bordeel enkele keren bezocht had, maar daarna steeds vaker terugkwam voor een specifieke werkneemster. Uiteindelijk kwam hij meerdere keren per week en begon hij haar dure cadeaus te geven. Na verloop van tijd gaf hij tienduizenden euro’s per maand aan haar uit – iets wat voor hem niet vol te houden was. Uiteindelijk raakte hij zelfs blut.

“Een van de weinige keren dat ik wilde ingrijpen”

Catherine vertelt: “Wanhopig om haar te blijven zien en cadeaus te blijven geven, verkocht hij zijn huis. Zij had hem hier uiteraard nooit om gevraagd; het was volledig zijn eigen beslissing. Deze situatie maakte me echt ongemakkelijk – hij wist dat zij een sekswerker was en dat dit absoluut geen relatie was. Ze had hem dat ook meerdere keren verteld. Toch koos hij ervoor, en hij eindigde uiteindelijk als dakloze. Ik geloof echt dat volwassen mensen hun eigen keuzes mogen maken, ook als die dom of irrationeel lijken. Maar dit was een van de weinige keren dat ik echt de drang voelde om in te grijpen.”