Hoe korte trajectcontroles Belgische bestuurders massaal beboeten in zone 30: "Verdienen belangrijker dan leefbaarheid"

In Vlaanderen krijgen steeds meer automobilisten boetes in zone 30, ook als ze hun snelheid proberen aan te passen aan de regels. Volgens professor Johan De Mol (UGent) is dat geen toeval, maar een gevolg van hoe sommige gemeenten hun trajectcontroles bewust inrichten. “Dit heeft weinig te maken met verkeersveiligheid en alles met inkomsten,” stelt hij onomwonden in Het Nieuwsblad.

De Mol merkt op dat bepaalde lokale overheden trajectcontroles inzetten over veel te korte afstanden. Zo worden bestuurders die nog bezig zijn met afremmen, al beboet voordat ze effectief onder de limiet zitten. Vooral systemen die meteen na het bord ‘zone 30’ starten en na amper 200 meter eindigen, zijn volgens hem problematisch. Ze beboeten mensen die zich eigenlijk wel degelijk proberen aan te passen.

Praktijkvoorbeeld

Een frappant voorbeeld is volgens De Mol te vinden in de gemeente Meise. Daar werd hij zelf geflitst in een zone 30 waar de controle meteen na het begin startte en verrassend snel ophield. Hij noemt het een typisch voorbeeld van een systeem dat “verdienen belangrijker vindt dan leefbaarheid”. Uit berekeningen blijkt dat iemand die 35 km/u rijdt slechts vier seconden sneller is dan iemand die 30 km/u rijdt. “Maar het is net in die seconden dat je wordt gepakt, nog voor je je snelheid echt hebt kunnen aanpassen,” legt hij uit.

Privébedrijven

Wat de situatie nog complexer maakt, is dat veel gemeenten samenwerken met privébedrijven voor de plaatsing en uitbating van deze controlesystemen. Die bedrijven krijgen een deel van de opbrengsten, wat volgens De Mol de verkeerde prikkels kan geven. Zowel de commerciële partijen als de gemeentebesturen zouden daardoor eerder uit zijn op inkomsten dan op eerlijke verkeershandhaving. (lees verder onder de afbeelding)

"Het draagvlak is essentieel"

De Mol wijst er bovendien op dat sommige trajectcontroles “onnatuurlijk ingekort” worden, wat betekent dat ze eindigen op plaatsen waar dat vanuit verkeerskundig oogpunt geen zin heeft. Maar net daar worden meer overtredingen geregistreerd. “Zo ondergraaf je het draagvlak voor zulke maatregelen,” waarschuwt hij. Volgens hem is het draagvlak nochtans essentieel voor het succes van verkeersveiligheidsmaatregelen.

"Er zijn eenvoudige oplossingen"

Toch ziet De Mol eenvoudige oplossingen. Hij pleit ervoor om trajectcontroles pas enkele meters ná het begin van een zone 30 te laten starten, zodat bestuurders voldoende tijd krijgen om hun snelheid aan te passen. Daarnaast zou elk gecontroleerd traject minstens 500 meter lang moeten zijn, zodat een realistische gemiddelde snelheid wordt gemeten. Vlaams minister van Mobiliteit Annick De Ridder (N-VA) kondigde eerder dit jaar aan dat er een evaluatie van het gebruik van deze systemen komt. De hamvraag blijft echter of gemeenten bereid zijn om inkomsten op te offeren in ruil voor een eerlijkere aanpak.

(Bron: Het Nieuwsblad - Afbeeldingen: YouTube)