Ouedraogo: "Op een EK wilde het nooit goed lukken"

Sinds het WK in Edmonton 2001 was ze er altijd bij: twaalf jaar op rij maakte Elodie Ouedraogo alle EK’s en WK’s in openlucht mee. Plus natuurlijk de Olympische Spelen, met een zesde plaats in Athene en dat fonkelende zilver in Peking als hoogtepunt. “Maar op een EK wilde het nooit zo goed lukken”, herinnert de nu 31-jarige Ouedraogo zich.

In München, in 2002, tekende de estafette voor een knappe vierde plaats. Maar dus net geen medaille. “En in 2006 kwam ik de enige keer in al die jaren niet in actie. Ik zat wel in de ploeg, maar ik was reserve omdat ik een maand tevoren een hamstringblessure had opgelopen. En op mijn derde EK, twee jaar geleden in Barcelona, lieten we de stok vallen in de finale. Ook in de 400 horden haalde ik nooit mijn beste niveau op een EK. In Barcelona blokkeerde ik gewoon, achteraf bekeken wellicht door de stress. Op een WK startte ik altijd met het idee dat de concurrentie zóóóó sterk was dat een halve finale het hoogst haalbare was. En dan lukte het wel.”

Ook hier in Helsinki start de 31-jarige Elodie zonder stress. “Als ik dit vergelijk met twee jaar geleden, amaai. Met mijn niveau van vorig jaar op het WK is een finale hier realistisch.”

Ouedraogo liep in Daegu naar 55”29, haar beste chrono ooit. “Maar dit EK is geen hoofddoel. Het moet gebeuren op de Olympische Spelen, daar wil ik op mijn top zitten.”

En dan wel om haar carrière in schoonheid af te sluiten. “Jazeker. En ik wil er horden lopen én de estafette. Ik wil hier absoluut de olympische limiet halen met het team, want ik heb enorm veel aan dat project te danken. Die estafette heeft heel mijn carrière bepaald.”

Alles moet dus wijken voor de olympische droom. “De voorbije weken sukkelde ik wat met de achillespees, het is constant dansen op het slappe koord. Ik zal dus geen risico’s nemen op de horden. De afspraak was: alles voor Londen. Ik zal blij zijn als dit EK voorbij is we met het team naar Londen kunnen.”

Frank Van Roost Foto Belga