Saskia (32) en Rob (39) gingen stap verder in de slaapkamer en waagden zich aan 'sploshing': "De saus liep tussen mijn dijen..."

‘Sploshing’ is een term uit de fetisjwereld. Het verwijst naar een vorm van erotisch spel waarbij eten, drank of andere natte of plakkerige substanties (zoals slagroom, chocolade, taarten, yoghurt, sauzen, enz.) wordt gebruikt.

Vaak gaat het om het uitsmeren of gooien van eten over jezelf of iemand anders. Het kan draaien om het fysieke gevoel (nat, glad, plakkerig) of om het visuele en speelse aspect. Sommige mensen vinden het opwindend omdat het taboes doorbreekt (eten hoort ‘netjes’ te zijn), anderen beleven er vooral humor en plezier aan. Het hoeft niet altijd seksueel te zijn; voor sommigen is het puur fun en sensatie.

"Het begon onschuldig..."

Saskia (32) en Rob (39) waagden zich onlangs voor het eerst aan sploshing, en Saskia deelde haar ervaringen online. “Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik mezelf op een avond in de slaapkamer zou terugvinden met een bus slagroom in mijn hand en een ondeugende glimlach om mijn lippen,” begint ze. “Toch begon het allemaal onschuldig: een vriendin vertelde me terloops over een fetisj die ‘sploshing’ heet. Het idee van eten combineren met intimiteit klonk belachelijk en fascinerend tegelijk.”

“Ik kon het niet uit mijn hoofd zetten. En toen ik het aan Rob vertelde, verwachtte ik eigenlijk een schouderophalen of een grapje. In plaats daarvan keek hij me met een twinkeling aan en zei: ‘Waarom niet? Het klinkt heerlijk rommelig.’ Vanaf dat moment wist ik dat we het écht zouden doen. Een paar dagen later stonden we samen in de supermarkt, zogenaamd gewoon voor een ‘zoete avond’, maar eigenlijk stiekem boodschappen voor ons experiment. Slagroom, chocoladesaus, aardbeien, een potje honing en – op mijn aandringen – een klein stukje taart.”

"Hij tastte af hoe ver ik wilde gaan"

“Het voelde alsof we samenzwoeren tegen de normale regels van netheid en orde. In de slaapkamer legden we alles zorgvuldig klaar op het nachtkastje,” gaat Saskia verder. “Het contrast tussen het keurige dekbed en de schaaltjes vol plakkerige lekkernijen maakte me nerveus. Mijn hart bonsde, maar diep vanbinnen gloeide een tinteling van opwinding. Rob begon zacht, voorzichtig, bijna alsof hij wilde aftasten hoe ver ik durfde te gaan. Hij pakte een aardbei, doopte die in de slagroom en bracht hem langzaam naar mijn mond. Ik hapte toe, maar een dikke klodder bleef aan mijn lip hangen en rolde langs mijn kin.” (lees verder onder de afbeelding)

"Het smaakte naar meer"

“Mijn eerste reflex was om snel naar een servet te grijpen, maar Rob hield mijn pols vast en keek me ondeugend aan. ‘Niet doen,’ fluisterde hij, waarna hij zijn tong over mijn huid liet glijden. Ik sloot mijn ogen en voelde hoe de eerste grens verdween. Ik werd zelf baldadiger. Met trillende vingers pakte ik de spuitbus en trok een witte lijn over zijn borstkas. Rob lachte hardop, maar de manier waarop hij me daarna aankeek, was allesbehalve luchtig. Ik boog me naar voren en likte langzaam het spoor weg, proefde zoetigheid gemengd met de warmte van zijn huid. Het smaakte naar meer – letterlijk.”

"Zijn adem stokte..."

“Rob greep een fles chocoladesaus en liet een dunne straal over mijn buik druipen. Het koude contrast op mijn warme huid joeg een golf van sensatie door me heen, en zijn lippen die de druppels volgden deden me zacht kreunen,” vertelt Saskia. “De chocoladesaus liep langzaam tussen mijn dijen, waar Rob ze oplikte. Langzaam veranderde ons lachen in fluisteringen, in ademloze momenten van concentratie. Ik streek plagerig een lik honing over zijn geslachtsdeel en zag hoe zijn adem stokte toen ik het weglikte. De kleverigheid maakte ons onbeholpen, maar juist dat zorgde voor een nieuwe spanning: het mocht rommelig zijn, we hoefden niets te controleren. Elk spoor van zoetigheid werd een uitnodiging om elkaars huid opnieuw te ontdekken, en het plakkerige spel bracht ons dichter bij elkaar dan ik had verwacht.”

"Het legde een stukje van onszelf bloot..."

“Toen we uiteindelijk uitgeput en plakkerig in elkaars armen lagen, voelde ik me tegelijk opgeladen en voldaan. Onze huid glom van de restjes slagroom en chocolade, maar we trokken ons er niets van aan. Rob keek me met ondeugende ogen aan en zei zacht: ‘Als dit een experiment was, dan wil ik graag nog heel wat testjes doen.’ Ik lachte, mijn hoofd tegen zijn schouder, en wist: dit was nog maar het begin. Sploshing had ons niet alleen laten lachen en proeven, maar ook een stukje van onszelf blootgelegd dat we nooit meer zouden willen verbergen!”

(Afbeeldingen: Unsplash)